Zanzibar; Er is een tijd van komen en gaan...:(

Toch nog maar één verslagje uit het tropische Zanzibar, niet om jullie jaloers te maken, want morgen zitten wij zelf ook weer in het minder tropische Nederland, maar meer om nog even onze laatste weken en wat grappige statistieken te delen met jullie.

Tja wat zal ik eerst doen, het emotionele stuk over afscheid nemen of een luchtig stukje over Zanzibar. Naar het hoogtepunt toewerken is de goede volgorde, dus we beginnen met het luchtig stukje.

Onze laatste 3 weken van de reis besloten we om helemaal niets meer te doen buiten zwemmen en zonnen om. We hadden gekozen voor Zanzibar waar in maart/ april het regenseizoen zou beginnen. Logische keuze toch!? Of er dus veel terecht zou komen van zwemmen en zonnen was nog een grote vraag. Gelukkig kunnen we jullie al vertellen dat het wel helemaal gelukt is! Er is hier niet zo heel veel te beleven, ja snorkelen, dolfijnen spotten en wat boottochtjes, maar allemaal voor Europese prijzen en aangezien we alles al wel een paar keer gedaan hadden hebben we het gewoon allemaal overgeslagen. Het enige wat we hebben gedaan is 2 dagen een auto gehuurd, met onze 4x4 jeep zijn we over het eiland heen gescheurd. Een dagje Nungwi (het Noorden van het eiland) en een dagje Stonetown met een spicetour. Avontuurlijke dagen met verdwalen, politiecontroles en een serieuze achtervolging. Het verdwalen was 's avonds toen we in het donker terug wilden rijden vanuit Stonetown, verkeersborden met plaatsnamen zijn hier nog niet echt veel te vinden, dus het was een hele uitdaging om terug te komen. Maar een paar keer vragen, wat ook niet al te relaxed is als je raampje niet naar beneden kan en je dus de hele deur moet openen en regelmatig omdraaien, bracht ons in ieder geval in de richting van ons hotel. Toen we nog een afslag hadden gemist en de benzine bijna op was op een uitgestorven weg met bomen die de weg ook nog eens blokkeerden was het wel even stressen, maar onze reddende engeltjes brachten ons weer veilig terug. De politiechecks hebben we ook overleefd, meestal wilden ze alleen even de permit controleren en hoopten dat dat niet goed was, zodat ze geld konden aftroggelen. Soms kwamen ze met het zielige verhaal dat ze honger hadden, ja hoor politieagenten met dikke buiken en honger? Dat ging er dus bij ons niet in, met een snoepje konden ze het doen. Gelukkig hielp het regelmatig als ik mijn allervriendelijkste glimlach opzette en mijn jurkje iets omlaag trok ;). We kregen nog een agent achterin de auto omdat het regende en hij had wel een blanco regel op onze permit gespot. Praten als brugman, een pen cadeau gedaan en ook die weer uit de auto gezet! Leuke spelletjes waren dit!

Het spannendste de afgelopen 3 weken was toch wel de achtervolging. We gingen op weg voor een spicetour en iemand van ons hotel had ons gezegd waar we heen moesten en op zoek moesten gaan naar een man met de naam Said. Dat bleek een onmogelijke opgave. We hadden dat dorpje wonderwel best aardig gevonden, maar daar aangekomen wemelde het van de spicefarms. Een jeepje onderweg was allemaal aan het seinen en wilde ons laten stoppen. We dachten dat het die Said wel eens zou kunnen zijn, dus zijn maar gestopt. Dat hadden we beter niet kunnen doen. De jongens die erin zaten wilden ons maar al te graag een tour verkopen, maar helaas op een agressieve manier. Ik had haar deur nog maar net open (raampje deed het dus niet), of die werd open gehouden door een knakker in die auto, terwijl een andere eruit sprong en ze allemaal door elkaar praatten. Ze vroegen of we wilden parkeren om verder te praten (we stonden midden op de weg), dus dat hebben we toegezegd, maar i.p.v. te stoppen zijn we snel verder gereden. Helaas kwamen ze achter ons aangereden en dat hebben ze zeker 20 minuten volgehouden. We zijn een paar keer gestopt en hebben met gebaren duidelijk proberen te maken dat ze verder moesten rijden. We zijn een paar keer omgedraaid, maar alles had geen baat, ze kwamen ons gewoon steeds achterna. Zelfs als we ze kwijt dachten te zijn, hoorden we toch weer piepende banden aankomen en vonden ze ons weer. Op een gegeven moment zijn we omgedraaid en waren ze zowaar weer even niet te zien. We zijn snel een afslag ingegaan van een spicefarm, ook omdat we wel nog een tour wilden doen. Toen we bij de spicefarm aankwamen hebben we nog een paar minuten gepraat met een gids daar om de tour te regelen, maar toen hoorden we een jeep aan komen scheuren en bleken het die akelige gasten weer te zijn. Shit! We hebben het snel uitgelegd en toen ze stopten was het even één grote heisa. Die jongens waren schijnbaar bezopen en niet voor rede vatbaar. We voelden ons echt niet heel veilig en  gelukkig werden we door de mensen van de farm mee naar achter genomen terwijl zij het gingen sussen met die knakkers. De mensen van de farm hadden gedreigd met de politie te bellen, en dat was uiteindelijk gelukkig genoeg om ze te laten afdruipen voor even. Ze zijn nog een keer teruggekomen met nog 2 andere gasten, maar uiteindelijk zijn ze weggegaan. Zo hebben wij nog een leuke tour kunnen doen en zijn we die avond ook weer veilig teruggekomen. De laatste 10 nachten hebben geslapen in een luxe hotel, even nog heerlijk genoten van eindelijk eens een schoon bed en handdoeken, een heerlijke douche en goed weer. De dagen deelden we in met een mega ontbijt weg te werken, zwemmen, zonnen, lezen, liters water drinken, lunchen, ochtendprogramma herhalen, avondeten en spelletjes! Zwaar leventje! Het regenseizoen is sinds eergisteren hier begonnen, meer bewolking, wat regen, maar gelukkig ook nog wel wat zon tussendoor.

Klaar voor het emotionele deel… het eind is nu dan toch echt aangebroken. Er is een tijd van komen en gaan, maar dat laatste is toch een heel stuk minder leuk. Het is niet te bevatten dat een jaar zo snel voorbij gaat, maar als we terugdenken aan het begin bij het Christusbeeld in Rio de Janeiro lijkt dat toch wel een eeuwigheid geleden. Wat hebben we veel gezien en meegemaakt afgelopen jaar en wat zijn we blij dat we de keuze hebben gemaakt. We hebben geen seconde spijt gehad van onze beslissing en gelukkig hebben we ook een hele zorgeloze reis gehad. 1 Nacht flink ziek en 1 flinke financiële tegenvaller door stakingen op de weg waardoor we genoodzaakt een ticket moesten boeken, maar that's it!

Het is niet te beschrijven hoe we ons nu voelen, iedereen vraagt of we zin hebben om naar huis te gaan en we hadden ook van verschillende mensen gehoord dat dat gevoel zich aan het eind zou gaan ontwikkelen. Die ontwikkeling is bij ons uitgebleven en dat betekent dat we eigenlijk nog helemaal niet zoveel zin hebben. Tuurlijk kijken we uit naar het feit om alle lieve mensen weer even te zien, maar we weten ook dat we het met zijn tweeën heel goed redden. Van te voren kun je niet inschatten hoe het is om 24/7 samen te zijn, maar wij kunnen het aan iedereen aanraden. We vonden het heerlijk! En nee we gaan niet trouwen en ik ben ook niet zwanger (jammer voor iedereen die een weddenschap heeft verloren hierover), maar we weten wel heel zeker dat we voor de rest van ons leven samen blijven!!!

Heel stiekem kijken we ook wel uit naar ons eigen bedje en een schoon huisje met een eigen wc, dat is het minst wat we gaan missen de vieze hostels, het zoeken naar een slaapplek en het uitzoeken hoe we van A naar B moeten.

Toch voelen we ons een beetje verdrietig, onze grote droom is voorbij, we hebben gedaan wat we het liefste willen, we zijn met een rugzak van 14 kg vertrokken maar tel daar maar 100 kg bij op aan herinneringen en ervaringen. Geen idee of we erdoor veranderd zijn, we beweren nu heel hard van wel. Meer relaxed en wetende dat er niets belangrijker is dan genieten van alles om je heen en van elkaar. Waarom zouden we 80 uur in de week werken, al het geld sparen en dan kan het opeens de volgende dag over zijn met je leven. Nee dat willen we niet! We leven maar 1 keer en daar moeten we alles uithalen wat erin zit, we kunnen vast niet onder het overvolle agenda leven uitkomen, maar toch gaan we proberen onze eigen draai daar aan te geven. We kiezen voor ons zelf, onze vrienden en familie om ons heen, daar gaat het uiteindelijk allemaal om. We hebben zoveel shit en ellende gezien in de wereld, wij hebben het zo verdomd goed, maar waarom klagen we dan toch allemaal zo? Werkelijk geen idee, we doen er soms net zo hard aan mee. We zouden een perfecte mix van alle culturen met de daarbij behorende gewoonte kunnen samenvoegen om een ideaal leven te leiden. Als we dat doen komt er toch weer duidelijk uit dat genieten op nummer 1 staat! We zouden tekenen voor nog meer zorgeloze jaren zoals afgelopen jaar.

We weten dat we deze herinneringen voor ons hele leven met ons meedragen, we zullen iedereen die het wil horen er enthousiast over vertellen en iedereen die maar enigszins overweegt om zo'n stap te nemen adviseren om het te doen. Waarom wil iedereen toch zo zeker leventje leiden? De reacties die we kregen toen we besloten om het te gaan doen, zoals 'Dan heb je geen werk meer!' en 'Ow maar je huis dan?!' zijn allemaal onzin. Ons huis is keurig een jaar lang onderhouden door 2 Hongaren en het werk komt ook wel weer op zijn pootjes terecht, zo spannend was het dus allemaal niet.

Zoals beloofd aan het begin nog even wat grappige statistieken van onze reis:

- 27 vluchten in het vliegtuig met een totaal van 62.000 km

- 85 lange afstand busritten

- 3 treinreizen

- 16 boottochten

- Deze vervoersmiddelen hebben ons 565 uur zoetgehouden, dat komt neer op 23,5 dag

- 65 dagen in een camper gereden (waarvan 42 in Nieuw-Zeeland en 23 in Australië)

- 23 dagen een scooter gehuurd

- 5 dagen een auto gehuurd

- In/ op deze 3 vervoersmiddelen hebben we 13.000 km afgelegd

- Alle verschillende vervoersmiddelen die we gebruikt hebben: vliegtuig, electrische vliegveldgolfkar, helikopter, luchtballon, trein, monorail, bamboetrein, boot, taxi, taxiboot, ferry, vlot met motor, catamaran, whitewater raft, auto, bus, vrachtwagen, melktruck, overland truck, camper, buggy, jeepney, willy, tricycle, brommer, scooter, fiets, pietplezierfiets, pickup, paard, olifant, kabelbaan, luchtband, kayak, tuktuk en natuurlijk te voet.

- Aantal kilometers hemelsbreed gereisd

- 28% van het totale budget besteed aan onvernachtingen

- 17% aan eten en drinken

- 30% aan vervoer

- 19% aan excursiers/ entree

- 4% aan souvenirs/ kleding/ toiletartikelen enz.

- 2% aan onze favoriete bezigheid…. Koffie drinken en dat komt neer op €500,-!!!

- 17 landen bezocht in 4 continenten

- 47 stempels in ons paspoort

- 4 niet officiële stempels (galapagos, machu pichu, 2 hoogtestempels in bergen)

- We hebben in 132 verschilende bedden geslapen

- In 8 thermale baden geweekt

- 12 massages gehad

- Samen 107 boeken gelezen

- Laura is 1 keer naar de kapper geweest, Teun 0!

- Teun heeft 2 paar slippers versleten en Laura 6

- Totaal 7 nieuwe zonnenbrillen gekocht

- 9280 foto's gemaakt (na een dagelijkse hele strenge selectie)

- 372 filmpjes gemaakt

- En dan komt de leukste: in totaal hebben we 1247 dagen verkering, daarvan zijn we 405 dagen op reis geweest. Dat is 1/3 van onze relatie, mooie score!!

Over een paar uurtjes stappen we op het 1ste vliegtuig van de 3 voor een lange reis (langer dan gepland aangezien de Afrikaanse vliegtuigmaatschappij onze vlucht heeft gecancelled en we nu 6 uur eerder moeten vliegen naar Nairobi en daar 10 uur moeten wachten, fijne afsluiter…not!) en laten we dit avontuur achter ons, er zullen wat traantjes vloeien, maar voornamelijk van geluk!!!

Trouwe volgers heel erg bedankt voor jullie leuke en lieve reacties en als je nog een plaatsje in ons internetdagboek wil bemachtigen moet je nog even een berichtje achterlaten, dan sta je voor eeuwig vastgelegd (en voor ons leuk als herinnering).

Tot heel snel! Veel liefs van ons

P.s er zijn nog wat mooie foto's te zien in de map Tanzania van Zanzibar