Laos; Sabaidee Azië

Na 10 weken met een camper op reis te zijn geweest, zijn we nu weer als vanouds aan het backpacken. In Bangkok voelden we ons in no-time op ons gemak met alle drukte, kraampjes, tuktuk's, goedkoop eten, afdingen en tempels. Ons hotel lag echt prima met allerlei leuke straatjes en restaurantjes in de buurt. We hebben wel 2 dagen flink moeten wennen aan de benauwdheid, maar met een massage en een ijskoffie hier en daar was dat best te doen. En met die prijzen konden we weer lekker uit eten en fruitshakes kopen zonder bang te zijn voor ons budget. Vanaf Bangkok hebben we de nachttrein genomen naar de grens met Laos. Dat was voor ons allebei de eerste keer in een nachttrein. De coupé was met airco en we hadden een stapelbedje dat netjes voor ons werd opgemaakt voordat we gingen slapen. Dat slapen was in eerste instantie echt onmogelijk want die trein boemelde alle kanten op, maar uiteindelijk werd het spoor beter en hadden we zowaar een paar uurtjes slaap meegepikt. 2 oogmaskers deden wonderen want het licht bleef de hele nacht gewoon aan. 's Ochtends een uurtje of 1,5 later dan gepland aangekomen, maar ik denk niet dat ze dat hier echt vertraging noemen op een reistijd van 12 uur. Daarna de grens over en toen stonden we in Vientiane, de hoofdstad van Laos.

Sabaidee betekent hallo in Laos en dat hebben we hebben we al heel veel gehoord hier. De mensen zijn echt zo vriendelijk allemaal, ondanks dat je vaak alleen met handen en voeten kan praten, merk je dat aan alles wat ze uitstralen en proberen te zeggen. Ik (Teun) heb al een keer Duits gepraat met een Laotiaan die in Duitsland had gewoond en bier gekregen van een oudere man die ik een compliment maakte over zijn lange 'sik' van 3 haren. En zo hebben we nog veel meer voorbeelden. In Vientiane hebben we 1 volle dag doorgebracht en daarin de grootste dingen wel kunnen zien: een paar mooie tempels, de grote Arc de Triomphe en Cope. Dat laatste was heel indrukwekkend, een hulporganisatie die protheses maakt voor mensen en probeert te voorkomen dat mensen gewond raken door UXO's, bommen die nog op scherp staan en onder de grond liggen. Dat is helaas nog een nare erfenis van de geheime oorlog die hier tijdens de Vietnam oorlog is gevoerd.

Na Vientiane zijn we doorgegaan naar Vang Vieng, een dorpje dat aan een rivier tussen de karstbergen ligt. We hadden al gelezen dat je daar in een luchtballon kon, en ook dat hadden we allebei nog nooit gedaan. Toen we een schappelijk prijsje kregen (konden wel 4 keer met de luchtballon hier voor dezelfde prijs als in Nederland 1 ballonvaart is), hebben we geen moment getwijfeld en stonden we de volgende ochtend in het donker in een weiland naast een luchtballon! En toen natuurlijk de lucht in, dat was echt zo gaaf! We zijn tot 1,2 km hoogte gekomen en hebben de mooiste uitzichten gehad bij zonsopgang. Echt weer een hoogtepuntje op de reis dus. Omdat het zo vroeg was, hadden we de hele dag nog voor de boeg. En die was goed aan ons besteed, voor 3 euro hadden we een scooter gehuurd en hebben we als vanouds (zoals in de Filippijnen) lekker rondgereden. En Laura heeft ook haar eerste meters op de scooter gereden. Ze is in een weilandje tussen het stro en de koeienstront door met vlag en wimpel geslaagd. Met alle dieren en vriendelijke mensen en kinderen die we onderweg passeerden was dit een onvergetelijke dag. 's avonds hebben we nog een massage genomen met cream (een soort van tijgerbalsem). We werden gemasseerd door 2 meisjes van een kilo of 40-50, maar het leek of die meer kracht in hun vingers hadden dan ik. En hun knokkels, knieën, ellebogen en voeten maakten het werk wel af, met als gevolg spierpijn de volgende dag! In Vang Vieng hebben we ook nog een grot-tube-kayak tour gedaan. We zijn met een luchtband door een donkere grot heen gedobberd en daarna met een kayak over de rivier terug naar het dorp gevaren. Tussendoor nog even gestopt bij een barretje aan de waterkant en een biertje/cocktail gedronken. Was dus een prima dagje, zeker met alle mooie uitzichten die we hier hadden.

De volgende stop was Luang Prabang. Daar zijn we 4 volle dagen geweest en we hadden het met gemak nog wel een paar dagen langer vol kunnen houden. Het was een hele mooie stad met veel tempels en jonge monniken, novices. En ook de omgeving was prachtig, we hebben 2 dagen een scootertje gehuurd en zijn door dorpjes naar prachtige watervallen gereden. Bij een van de watervallen was een opvang voor Aziatische beren, en bij een andere hadden ze olifanten, die we nog een trosje bananen hebben gevoerd. Die plekken waren heel mooi, maar wat het nog specialer maakte, was de weg ernaartoe. De dorpjes, mensen en situaties die je onderweg tegenkomt zijn zo mooi. Soms moesten we door wegwerkzaamheden of koeien, varkens, kippen of geiten heen slalommen om verder te komen. Na een dagje scooteren kwamen we in het stadje langs een tentje met een bak herrie. Er stonden daar een paar mensen te dansen op een soort van rock-feestmuziek met een verschrikkelijke live-zanger. Daar moesten we natuurlijk wat foto's van nemen, maar voor we het wisten werden we de dansvloer (was gewoon zand) opgetrokken en werden we vriendelijk gedwongen om mee bier te drinken. Gedwongen in de zin van; bierfles aan je mond, kin achterover geduwd en inschenken maar! En dit alles door een zatte Laotiaanse! Dat hebben we een kwartiertje volgehouden totdat we op een onbewaakt moment weer terug op de scooter konden springen om weer verder te gaan.
In Luang Prabang zelf werden we bij een tempel aangesproken door een novice. Die had graag wat oefening in Engels praten en wij waren natuurlijk razend nieuwsgierig naar wat hij allemaal deed. Na een half uurtje kwamen we te weten waar hij Engelse les had en waar zijn tempel was, zodat we hem eventueel op konden zoeken. Hij zei dat bij zijn Engelse school ook regelmatig vrijwilligers in de les kwamen om mee te kunnen oefenen. Dat wilden we graag meemaken, dus we zijn gaan kijken bij dat schooltje en waren dezelfde avond nog welkom om mee te draaien. Eerst een beginnerslesje en daar merkten we wel dat de kinderen wat verlegen waren om te praten. Het was wel heel leuk met een oefening listen and repeat. Daarbij lazen Laura en ik een conversatie voor, waarbij de klas ons na iedere regel herhaalde. Daarna werden we gevraagd of we nog een les wilden bijwonen, natuurlijk wilden we dat! We werden bij een gevorderde klas gezet en daar hebben we de eerste 3 kwartier alleen maar over en weer in het Engels gepraat, ook als oefening voor de leerlingen. Was echt heel leuk, er werden genoeg grappen gemaakt en we kwamen weer meer te weten over het dagelijkse leven van de studenten. Ook zaten er 2 slimme novices in die klas, waardoor we nog wat meer over het monnikenleven te weten kwamen. Iedereen was ook echt leergierig, ze zeiden ook allemaal dat ze Engels leerden voor een baan later, dus voor een betere toekomst. Ik heb zelfs nog een paar minuten voor de klas gestaan om nog wat grammatica te doen. Het was echt geweldig om dat een keer van dichtbij mee te maken, en stel dat we een keer de kans hebben op wat vrijwilligerswerk, zou dat nog best een optie kunnen zijn.
In Luang Prabang doen de monniken 's ochtendsvroeg elke dag een bedelronde. Ze gaan dan in processie door de straten om voedsel en wat geld als schenking te ontvangen. Wij zijn daar natuurlijk vroeg voor opgestaan om dat ook mee te maken. Dus om 6 uur 's ochtends zaten we klaar op een matje om rijst en banaantjes te kunnen geven. De eerste monniken kwamen al snel langs en na de 2e groep waren onze giften al op. Toen we naar een volgende straat liepen, kwamen daar nog veel meer monniken langs. Daar hebben we ook weer met verbazing staan kijken, het was heel speciaal indrukwekkend om te zien hoeveel monniken en hoeveel voedsel en geld ze elke dag ophalen van met name de lokale mensen.

Na Luang Prabang zijn we een stuk naar het zuiden gereisd naar Tha Khek. Daar zijn we 2 dagen op pad geweest met een scootertje. De grote bestemming daar was de Kong Lor cave. En die was echt de moeite waard. Een ontzettend grote en lange grot (7,5km) waar we met een heel laag bootje doorheen vaarden. Op sommige stukken was het te ondiep en moesten we de boot uit om een stuk te lopen, om daarna weer in te stappen en verder te gaan. Voor ons allebei was dit wel een van de indrukwekkendste grotten die we ooit hebben gezien. Na de grot zijn we bij een homestay blijven slapen. Dus bij mensen thuis in het dorpje wat erbij lag. We waren te gast in een typisch Laotiaans huis, een houten hut op palen. Daar hebben we eerst wat ballonnen en rammelaars uitgedeeld aan de kinderen die rondhingen. Toen het donker was hebben we nog wat Engelse les gedaan voor de nieuwsgierige kids en lol gehad met ballonnen. Na ons eten ging de familie zelf nog eten, de man des huizes had een eend in huis gehaald en die heeft hij eigenhandig geplukt, geslacht en geroosterd. Daar hebben we zelf dus niets van op, maar was wel apart om te zien. Na het eten hebben we nog wat ballonvolley gedaan en vloog bij Laura een grote krekel op haar hoofd. Die sloeg ze op de grond en een jongetje was er als de kippen bij om dat ding op te rapen en hem van zijn pootjes en vleugels te ontdoen. Maar brommen deed de krekel nog als de beste. Toen Laura vroeg of ze die beesten ook aten, zat dat ding binnen 1 seconde al in zijn mond, levend en wel! Een paar keer knagen en slikken later was ie ook weer zo weg. We stonden echt met open mond van verbazing erbij te kijken. De volgende ochtend werden we om kwart over 5 wakker gekukeld door alle hanen in het dorp, en die waren er veel! Bij het eerste daglicht daarna was de moeder van het gezin het 'fornuis' al aan het klaarmaken. Alle fornuizen waren gewoon houtgestookte vuurtjes, dus binnen no-time werden we zo'n beetje uit bed gerookt. Het hele dorp zag zelfs mistig van de rook. Na een ontbijt kregen we nog een armbandje als aandenken van de huismoeder, en gingen we onderweg. Met een hele ervaring rijker, het was heel speciaal om van zo dichtbij mee te mogen maken hoe de mensen in zo'n dorpje leven. Die dag zijn we teruggereden naar Tha Khek en hadden we in 2 dagen zo'n 400km scooteren erop zitten.

De volgende dag zijn we met de local bus doorgegaan naar Pakse, de toeristenbus reed niet namelijk. Dat het een local bus was, hebben we geweten. Die rammelbak had meer dan 500.000km op de teller staan en dat was hem ook aan te zien. We zijn die dag niet harder gegaan dan 60km per uur en hebben er 9 ½ uur over gedaan om in Pakse te komen (terwijl het met de toeristenbus een uurtje of 6-7 zou moeten zijn). Achteraf is het wel grappig om meegemaakt te hebben, met alles wat er op en in de bus gestouwd wordt, van scooters tot zakken graan en kippepoten aan toe. Maar op dat moment waren we er wel een beetje klaar mee.
Vanuit Pakse hebben we ook nog 2 dagen met een scooter een ronde gedaan door het koffiegebied. We hebben daar wat mooie watervallen gezien, zijn over een echte lokale markt gegaan en weer leuke contacten gehad met lokale mensen. Toen we van die 2 dagen terugkwamen hebben we een welverdiende massage genomen om weer wat bij te tanken.

Dat bijtanken zijn we nu helemaal aan het doen. Gisteren zijn we, na een kleine bus en boottrip, aangekomen op een eilandje in het gebied dat ze 4000 Islands noemen. Hier hebben we een hele fijne kamer gescoord met een veranda inclusief hangmat en uitzicht op de Mekong. De komende 4 dagen is dit onze vakantiewoning voordat we terugreizen naar Bangkok om Pius en Ria te verwelkomen op het vliegveld. Benieuwd wat zij van dit prachtige continent gaan vinden!!!