East-coast Australia; Bye Bye Ozzie. Noodles, crowd, hostels and temples here we come!

Het is voorbij met het kamperen en naar onze mening zijn we dik geslaagd voor de kampeertest! Het is bijna zo dat we niets anders meer willen. Wat hebben we genoten van de vrijheid en alles wat je niet zo snel ziet als je met een bus wordt gebracht van punt A naar B. We gaan het echte backpackers leven weer tegemoet, bussen, hostels zoeken, maar dus ook lekker elke avond uiteten en dus niet meer zelf koken en afwassen. Tja zo heeft elk nadeel zijn voordeel! Maar wat zullen we het missen en wat kijken we goed terug op dit avontuur….

De kampeerervaring was totaal anders dan die in Nieuw-Zeeland, onze campervan was een stuk kleiner en viezer, dus we waren erg blij dat we voornamelijk buiten konden leven. Binnen wilde je ook niet echt zijn, veel te warm en 's nachts kon het bijna een broeikas worden. Het was heerlijk om je bed uit te rollen en buiten te ontbijten in het zonnetje! Vaak reden we dan in de ochtend een uurtje of 2/3, dan even de plek van bestemming ontdekken en vervolgens lekker aan het strand of zwembad. Aangezien de Oostkust voornamelijk uit stranden bestaat en niet tientallen look-out points zoals in NZ was dit heerlijk relaxed. We worden ook een beetje verwend denk ik, want heel stiekem dachten we soms, tja weer een uitzichtpunt bij een strand… het zal wel!

Toch hebben we echt nog hele gave dingen meegemaakt, om nog even terug te komen op waar we het vorige verslag geëindigd waren, Wet 'n wild! Wat was dat gaaf en wat hebben we ons die dag heerlijk kind gevoeld. Voor 10 uur stonden we al voor de deur te wachten tot we binnen mochten en zodra we binnen waren zaten we 5 minuten later in de 1ste glijbaan. We dachten rustig aan te beginnen in een band waar we met z'n tweeën in mochten. Dat rustig aan pakte niet echt zo uit, als een dolle gleden we omlaag, kwamen in een ton en gingen met een rotgang van links naar rechts! Ik schreeuwen en lachen en Teun had een hoofd alsof zijn laatste minuut van zijn leven was ingegaan. Ik dus nog harder lachen!! De volgende glijbaan was nog bizarder en ik had het geluk dat we weer samen konden, zodat ik het hoofd van mijn held nog een keer kon aanschouwen. Veel glijbanen waren samen en dat was heel gezellig en lachen, maar ook eentje apart en die behoeft nog wel enige uitleg. Met een soort van corset aan om je rug te beschermen werd je rechtop in een afschietbuis gezet, er werd afgeteld en dan verdween er een luik onder je voeten en donderde je omlaag en schoot een looping in! Hoe gaaf is dat, het ging onwijs hard en wat een adrenaline kick! We hebben ons dus zonder problemen vermaakt die dag en zijn Brian en Jeanette heel dankbaar voor de kaartjes!

Qua dieren was het echt een feestje in Australië. Na heel veel kangoeroes dood langs de weg te hebben zien liggen en een paar in een wei, zagen we op een avond in het donker achter onze campervan opeens een kangoeroe zitten. Super dichtbij en hij hopste zo langs de auto de campground op, we waren helemaal enthousiast. De volgende ochtend werd het nog een groter feest, terwijl ik koffie aan het zetten was zag ik op de campground aan de rand van het bos 3 kangoeroes staan te grazen en er kwamen er later nog een paar bij. En zo zaten we aan tijdens ons ontbijt te genieten van deze prachtige beesten. Het aaibaarheidsgehalte is erg groot bij de kleine roetjes, maar van de grote daarentegen word je hartstikke bang als die rechtop gaan staan. Ze zijn enorm groot en als je een trap van die enorme poten krijgt ga je niet lachen! Dus alles maar vanaf een veilige afstand gade geslagen. Helemaal in onze nopjes zijn we de weg op gegaan die dag, niet wetende dat we 's middags tussen een hele groep wallabies terecht zouden komen. Omdat het wat bewolkt was die dag kwam op de nieuwe campsite een groep van wel zeker 25 wallabies grazen in het gras. Die sprongen voor de auto langs en zaten rustig een paar meter van je af ongestoord te eten. Het allermooiste hier was dat 2 wallabies kleine Joeys (jonkies) in hun buidel hadden zitten. Deze piepten zo met hun kopje uit de buidel en zaten zo mee te grazen en als de moeder gevaar rook, dan gaf ze ze een trap met de pootjes en verstopte ze zich weer in de buidel. We hebben hier natuurlijk een hele tijd van staan te genieten! Ook hebben we hier possums gezien en in heel Australië de meest mooie vogels, die ons in de ochtend soms tot irritatie wakker maakte met hun verschrikkelijk schelle concerten! Maar dat niet alle vogels even lief zijn is ook gebleken, terwijl wij rustig een wandelingetje aan het maken zijn vloog er een vogel rakelings langs ons heen. In eerste instantie dachten we nog dat het toeval of per ongeluk was, maar toen ie in het gras ging zitten en een hoop herrie maakte naar ons en vervolgens recht op ons afvloog bleek het niet zo'n toeval. Hij herhaalde dit ritueel een paar keer, zodat wij rennend en schuilend achter een boom ons in ruim 30 graden in het zweet aan het werken waren door een vogelattack. En serieus, het was best freaky! Zo een mooie krantenkop zijn "Nederlanders gewond in het ziekenhuis in Cairns na een aanval door een vogel". Wat we nou fout deden, geen idee. Waarschijnlijk was ie zijn nest aan het beschermen. Nu heb ik niet alleen een vissenfobie meer, maar ook een vogelfobie!

Ook hebben we nog geluk gehad met het zien van walvissen toen we gewoon even bij een uitzichtpuntje stonden. Ook tijdens een wandeling een flinke groep dolfijnen (zeker 15) met ons mee zien zwemmen. Dat was echt fantastisch en bijzonder! Helaas is ons SD kaartje gecrasht en zijn we deze foto's kwijt L! Gelukkig maakte een heerlijke sponscake van een paar brandweermannen dit voor een deel goed, we stonden onze lunch te eten toen er een brandweerauto voorbij reed en die lui vroegen of we een toetje wilden na onze eggsandwich. Jawel, wij altijd! 'Catch' riep hij en hij gooide zo naar Teun een hele grote chocoladesponscake!!! Helemaal voor ons! Ze hadden het gekregen ergens, maar hoefden hem dus blijkbaar niet. Nou ze weten niet wat ze gemist hebben, lekker dat die was!

Veel grote steden (Cairns, Airlie beach, Brisbane) hebben hier een lagoon, een soort van zwembad aan de zee aangezien het in de zomer niet veilig is om in de zee te zwemmen, omdat er kleine kwalletjes je kunnen steken. Nee en niet zomaar een steek, maar eentje die gruwelijk zeer doet en waar je aan dood kan gaan. Nou ons niet gezien in het water. Dus wij verkozen de lagoons boven de zee en het was echt zo lekker genieten steeds.

Ons hoogtepuntje was toch wel de Whitsundays! We hebben Fraserisland overgeslagen, omdat dat na hevige regenval in Januari helemaal niet meer zo mooi was dan dat het normaal moet zijn. Daarom dus Whitsundays extra goed gedaan, na goede research wat we nu precies wilden doen daar hadden we besloten een combinatie van een vlucht en een boottocht te doen. Beste beslissing die we maar konden nemen. De 1ste dag hadden we de vlucht, we werden met nog 3 anderen en de piloot in een vliegtuigje gepropt, letterlijk! Na wat gehobbel en geschommel en wat klammige handjes (iets boven gemiddeld) van Teun zaten we in de lucht. Wat we zagen was niet te beschrijven, zo'n mooie blauwe zee met zoveel eilanden, maar dat was nog niets vergeleken met de bekende Whitsundays Inlet. De foto's laten zien wat dat precies inhoudt, want dat kun je niet beschrijven. Zo'n wit strand met zo'n blauw water zie je niet zo vaak en er dan nog eens met een vliegtuigje boven vliegen is een unieke ervaring. De volgende dag gingen we met een snelle boot langs de eilanden en stopten we om te snorkelen. Dit keer met een onwijs sexy stingersuit aan het water in. Het was mooi, gekleurd koraal en wat mooie leuke gekleurde visjes, die keurig uit mijn buurt bleven, maar toch is het niets vergeleken wat we in de Filippijnen hebben gezien. Ook hadden we nog een lunch en relaxstop op de Whitehavenbeach, ja echt wit en het zand kraakte en piepte onder onze voeten. Het was een paradijsje!

Meer richting noorden kwamen we in het regenwoud van Daintree en Cape Tribulation, een mooie afwisseling met de stranden die we steeds zagen. Nog wat leuke wandelingetjes kunnen maken naar The Boulders in Babinda, Mossman Gorge en een boardwalk door de rainforest.

Ook hebben we ons eigen fruit verzameld. Op de terugweg van een wandelingetje liepen we langs een Aboriginaldorpje met heel veel mangobomen, er lagen er genoeg op de grond, maar niet eetbaar. Wij stonden dus een beetje te kijken hoe we het nou voor elkaar konden krijgen om een goede te scoren. Waarschijnlijk niet… Toen kwam er een Aboriginal en die gooide 2x met een mango in een boom en ving er zo 2 op die voor ons waren. Hoe cool! Zo hadden we onze eigen verse mango's. Wij dachten dat trucje ook eens even te klaren, dus als een dolle met mango's in de boom aan het gooien, maar er viel niets af als we eindelijk eens een keer raak gooiden. En als er iets viel, dan vingen we ze niet. Uiteindelijk zijn er 2 goede afgevallen, wel op de grond, maar nog steeds eetbaar. Het was echt hilarisch, mensen die ons daar hebben staan te klooien moeten zich kapot gelachen hebben! Een stukje verderop zagen we meer verse, dus nog een keer het kunstje geprobeerd, maar we bakten er niets van. Toen hebben we de auto onder de boom gezet, is Teun erop geklommen en heeft er 2 uit de boom geplukt. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan toch?! En zo hebben we heerlijke zoete en sappige mango's op!!

Bij Rockhampton nog een stop gemaakt om onze Van Gestel tour uit te breiden, de jongste neef van papa (niet dat hij die ooit heeft gezien, maar goed). Heerlijk bij Peter en Julie-Anne op de wijn en bbq geweest en veel lol gehad. Echt te grappig, het ene moment weet je helemaal niet dat je familie in Australië hebt wonen en het andere moment leg je een hele tour af! De bbq is ons goed bevallen hier, op elke campsite hebben ze bbq's staan, dus zo hebben wij regelmatig vlees gekocht en samen gebarbequed, broodje, salade en wijntje erbij…hoe gezellig wil je het hebben?

Dat was Australië in een notendop… we laten het continent Oceanië achter ons en gaan verder naar Azië, eerst een stukje van Noord Thailand en dan door naar Laos. 16 December worden we verwacht weer terug te zijn in Bangkok, omdat we dan papa en mama op moeten (oké mogen, maar denk wel dat zij het een moetje vinden anders zijn ze gelijk verdwaald) gaan halen van het vliegveld. We zullen ze dan eens even laten proeven van ons heerlijke fijne leventje en ze kennis laten maken met stinkbussen, onvriendelijke mensen, stinkhostels met bedbugs, maar ook met al het moois wat Azië te bieden heeft!