Nieuw-Zeeland; Noorder eiland met avontuur, luxe en GENIETEN in onze campervan!

Nieuw Zeeland!! Ken je het tv programma 'Het is hier fantastisch!'? Nou dat is het hier! We zijn nu 2 weken onderweg en hebben het noorder-eiland bijna achter ons gelaten om nog 4 weken op het zuider-eiland te gaan genieten. Maar we kunnen nu al een boek vullen met wat we hier al meegemaakt en gezien hebben. Op één dag in onze geschiedenis hebben we in ieder geval bar weinig meegemaakt… 7 september 2013 hebben we door de vlucht van Chili naar Nieuw-Zeeland namelijk helemaal gemist. Dat was best raar om gewoon een hele dag over te slaan. Om een idee te geven: in de vliegreis van 13 uur zijn er 28 uur officiële tijd weggetikt. We kwamen vroeg in de ochtend aan in Auckland en hebben nog een beetje geprobeerd te chillen in het hostel. We hebben diezelfde dag nog een beetje in het centrum van Auckland rondgehangen, maar daarna weer vroeg naar bed voor het volgende avontuur: de camper ophalen!

Dat was helemaal een feest want we kregen een spiksplinternieuwe camper mee. Alles nieuw en superschoon dus. Na een flinke boodschappenkar ingeladen te hebben zijn we helemaal gelukkig en compleet onderweg gegaan. De eerste stop was meteen aan het strand in de zon om te lunchen, meteen een cadeautje. Ook de eerste overnachting was een schot in de roos; aan een supermooie en rustige baai waar we als enigen stonden. In het campertje is het ook heerlijk rustig slapen. Een fijn gevoel om een vaste slaapplek te hebben na alle verschillende matrassen die we over heel Zuid-Amerika hebben geprobeerd. Het is echt een luxe om zo in je eigen camper rond te toeren en te kunnen stoppen waar je maar wilt. Eten koken en afwassen doen we nu zelfs met plezier!

Onze eerste 2 nachten hebben we nog betaald voor een plaats, maar daarna zijn we voor het eerst gaan 'freecampen'. Oftewel gewoon een plekje zoeken om te gaan staan met je camper. Daar is een camper eigenlijk ook voor bedoeld, alleen in veel gebieden is het hier niet toegestaan (in ieder geval niet als je geen toilet/douche aan boord hebt). Maar omdat alles hier al duur genoeg is, proberen we dit wel te doen om een beetje te kunnen besparen. We hebben op een supermooie plek aan een groot meer onze mattie (inmiddels de naam voor onze trouwe camper) neergezet. Even aangebeld bij het dichtstbijzijnde huis om te kijken of dit voor hun hinderlijk was, en het was geen probleem. De mensen zijn hier trouwens ook echt supervriendelijk. Dus we hadden een eersterangs-plekkie in de zon en aan het water. 's ochtends nog even wat moeilijkheden om uit het zompige gras weg te komen, maar onze overlevingstechnieken kwamen meteen naar boven. Na wat takken onder de wielen waren we zo onderweg naar de volgende plek. Inmiddels zijn we ervaren freecampers geworden, ook op plekken waar het is toegestaan. Soms hebben we de situatie in ons voordeel (genomen). Waar een honesty box zou moeten zijn, om het overnachtingsgeld in te deponeren, was geen box te zien, dus was voor ons een gratis overnachting. En waar de receptie vergat om een betaling vooraf te vragen, en de volgende ochtend om 7u nog niet open was, vroegen wij daar dus ook niet om en was dat dus ook weer een gratis overnachting! Ze vragen hier soms een bedrag per persoon i.p.v voor 1 camper, dus toen we een keer 's avonds aankwamen zat Laura toevallig achterin de camper (onder de tafel). En soms zit er ook gewoon een paradijsje tussen waarvoor we wel wat extra overhebben. Een keer hadden we een staanplaats waarbij we gratis in hele mooie thermale baden konden. Een andere keer hadden we bij een goedkoop motel een privéjacuzzi inclusief, waar we lekker popcorn met een wijntje in hebben genuttigd.

En zo is iedere dag wel weer een verrassing. We staan vaak op met een grof plan waar we heen willen en onderweg komen we vaak van alles tegen. Op iedere weg kom je wel uitzichtpunten tegen of wandelpaden. En op iedere weg kijken we onze ogen ook wel weer uit en merken we hoe speciaal het is om hier te rijden. Het is bijna teveel om op te noemen wat we allemaal gezien en meegemaakt hebben. Een paar hoogtepunten zijn:

• Een glowworm grot
• De hoogste Kauri-boom, de 2e grootste boomsoort ter wereld
• Ontelbare mooie uitzichtpunten
• Watervallen
• Geisers en warmwaterbronnen, gewoon te zien in een openbaar park midden in een stad (Rotorua)
• Hot water beach, een strand waar gloeiend heet water (en ja echt gloeiend heet, meer dan 60 graden!) uit de grond naar boven komt
• Vriendelijke mensen
• Leuke dorpjes waar je terug gaat in de tijd of een country gevoel hebt
• Cultuurshock door alles wat zo goed georganiseerd/ bijgehouden/ aangegeven is
• Links rijden op de wegen en stoppen waar en wanneer we willen
• Heel veel kleine lammetjes en kalfjes onderweg

 Maar ook van alle kleine dingen genieten we minstens net zoveel!

• Afkicken van internet
• Boodschappen doen
• Wasje doen in de wasserette, met de waszak in de zon over straat
• Bushplasjes en -poepjes

Een groot hoogtepunt was de Tongariro Alpine Crossing. Dat is schijnbaar de mooiste daghike van Nieuw-Zeeland. Die hebben we samen met Rob en Lotte gelopen, twee Nederlanders waar we een paar dagen hier mee hebben opgetrokken. Bij een informatiecentrum kregen we in eerste instantie het uitdrukkelijke advies om de trekking met gids te lopen (à 120 dollar per persoon). Maar na navraag bij een lokale gids bleek dat de sneeuw net genoeg aan het smelten was dat het solo kon. Aan het begin van het pad waaide het echt hard en was het behoorlijk koud. Dus Laura en ik waren blij met alle lagen kleren die we aanhadden. Het pad is ruim 19 km met eerst een stijging van meer dan 800m hoogteverschil en daarna nog 1200m dalen. Een flinke patat dus, maar schijnbaar wel de moeite waard. Toen we steeds hoger kwamen begon het steeds harder te waaien, sommige stukken hebben we door de sneeuw op handen en voeten geklauterd om over de laatste toppen te komen. Alle andere mensen die we zagen waren ook uitgerust met icepicks en sommigen ook met crampons (ijsschoenen). Maar dat maakte onze zeik natuurlijk niet lauw. Even zonder grootspraak: een aantal avontuurlijke en soms ook spannende momenten later waren over de hoogste bergkam naar beneden geglibberd in een van de mooiste uitzichten die we ooit hebben gezien. Toen we aan de andere kant uit de centrale krater kwamen, begon het zonnetje nog te schijnen. En helemaal beneden was het echt een feestje, heel blij dat we de trekking gedaan hadden. En uiteindelijk ook nog prima gered, we hadden op ongeveer 8 uur lopen gerekend, maar uiteindelijk er 6,5 uur over gedaan, inclusief klauteren, foto's maken en pauze. Voor ons allebei was het de mooiste en meest avontuurlijke trekking tot nu toe. Die hadden we voor geen goud willen missen!

Op het moment dat ik dit zit te tikken zitten we in de public library van Wellington op een regenachtige dag. Nu is dat niet verkeerd omdat we toch in een stad zitten, morgen gaan we met de camper op de ferry naar het zuidereiland en hopelijk wordt het dan beter weer. Dat is toch wat fijner om door de natuur te kunnen. We mogen trouwens helemaal niet klagen, tot nu toe heeft het vooral 's nachts geregend en hebben we een paar koude nachten gehad (echt koud, met ijs aan de binnenkant van de ramen). Dus hopelijk blijft dat zo!

Voor jaloersmakende foto's zie Colombia en Nieuw-Zeeland!!