Colombia en Chili; Adios America del Sur!

Zuid Amerika… de 4,5 maand is voorbij gevlogen, dus nog even een allerlaatste verslag vanuit dit prachtige continent met heel veel hoogtepunten en gelukkig heel weinig dieptepunten. Tijd om afscheid te nemen en tja daar ben ik gewoon niet zo'n held in (zo, weten jullie ook gelijk wie dit schrijft).

Vanuit Salento zijn we nog iets noordelijker richting Medellin gegaan met de met bus, stiekem een lange rit met nog steeds een grieperig hoofd, waarvandaan we de volgende dag zouden vliegen richting noord Colombia. Omdat ik het aardig zat was nog niet opgeknapt te zijn, hebben we daar een dokter bezocht en verder niets van de stad gezien. Na wat onderzoekjes stelde die de diagnose dat het waarschijnlijk een griep was. Ik kreeg een recept mee voor pijnstillers, een soort hoestdrankje en een bethametasonspuit. Die spuit hebben ze meteen bij de apotheek om de hoek in mijn bil gejast. Op dus naar Cartagena, dit zou nog een vliegreis van ruim 3 uur zijn met overstap, maar op het vliegveld maakten we iets unieks mee, we hadden geen vertraging, maar vervroeging van bij 3 uur! De stewardess vroeg of we misschien direct zouden willen vliegen, dus zonder overstap.. eh.. hadden we dat goed verstaan? Ja, dat hadden we! 5 minuten later gaf ze ons tickets voor een directe vlucht die over 15 minuten zou vertrekken, oké deze had een halfuurtje vertraging, maar we waren dus 3 uur eerder in Cartagena! Hier met de taxi naar het hotel, dat was echt de gevaarlijkste chauffeur tot nu toe. Het leek wel of hij het een en ander gesnoven had en op het eind was ie op stukjes rechts en links aan het inhalen wat eigenlijk echt niet kon. We zijn echt wel wat gewend, maar ik ben niet echt meer een held in auto's, dus verzocht die chauffeur toch wel iets voorzichtiger te doen!

Ralf en Leontine (jaja uit Schaijk) waren hier ook, dus 's avonds even mee gekletst en de volgende dag zijn we met z'n vieren door de stad gelopen en hier en daar een terrasje gepakt. Het was mooi, maar ook heel rustig, en heeeel warm! Dus we zijn rond een uur of 3 lekker aan het zwembad in hun hotel gecrasht, waar we gratis naar binnen mochten als gast! Dat was wel heel lekker bijkomen zeg, even de batterij opladen, mede mogelijk gemaakt door Ralf en Leontine. Nog lekker gegeten 's avonds en een cocktailtje op hun 1 jarig trouwdagjubileum gedronken! Nogmaals dank jullie wel voor de gezelligheid!

De dag erna zijn wij naar Playa Blanca gegaan. Er zijn veel dagtrips die daar naartoe gaan, maar wij wilden een nachtje blijven slapen op het strand. Via wat info op internet hebben we de goedkope optie genomen om erheen te gaan. Eerste deel was de lokale bus, daarmee zijn we onder andere door een lokale markt heen gereden, dat was de grootste rommel en armoede die we tot nu toe hebben gezien in Colombia. Tweede deel was een pontje, waar ze in eerste instantie het dubbele vroegen als wat we op internet hadden gelezen. Dus toch maar gewoon het normale tarief betaald. En het derde deel was de eerste motorfiets-taxi van de reis. Ieder achterop een brommer voor een minuut of 20, was heel leuk. Het was echt superdruk op het strand, de zee zag zwart van de mensen, maar dat kwam door een lokale feestdag. Een hutje gezocht om te slapen, en heerlijk gechillt op het strand. Het water was lekker warm, en op een paar stoeltjes in de schaduw was het goed uit te houden. Ze verkochten allerlei dingen op het strand, waaronder bakjes vers fruit, dus die hebben we niet voorbij laten gaan. 's Avonds waren alle dagjesmensen weg en was het superrustig. We hebben met de voetjes in het zand aan het water lekker een cocktailtje/biertje gedronken en een spelletje gespeeld. Heerlijk vakantie vieren. De nachtrust was niet al te best, veel te warm, maar het geluid van de zee maakte veel goed. De volgende dag was een stuk rustiger op het strand, in de middag nog een cocktailtje uit een kokosnoot gedronken en genoten van diverse 5 minuten massages, die vrouwen beginnen namelijk gewoon met masseren, praten je vervolgens een complex aan dat je toch wel heel moe bent en veel stress hebt! Natuurlijk hopen ze dan dat je meer wilt, maar helaas bij ons aan het verkeerde adres!

Helaas was ik nog steeds aan het emmeren met mijn gezondheid, elke dag had ik verhoging, heel moe, last van mijn kaak en veel hoofdpijn, dus maar weer naar een dokter gegaan, deze dacht aan een ontsteking, dus die schreef antibiotica voor, inclusief pijnstillers en een anti-allergie/jeukmiddel, huh!? Die logica begreep ik niet helemaal, maar handig voor de muggenbulten.

In Cartagena weinig uitgevoerd, overdag te warm om iets te doen, dus illegaal genoten van een ligbedje en zwembad bij een ander hostel. Scheelde weer in het budget!

Onze volgende Caribische stop was Palomino. Hier hadden we een hospedaje bij een familie thuis die de bovenruimte van hun huis voor gasten hebben. Een bult ruimte voor ons zelf, grote slaapkamer, keukentje en badkamer en een joekel van een veranda en dat allemaal voor een schappelijke prijs van 50.000 peso (€20,-). Een fijne plek dus, niets sociaal backpacken aan, maar meer einzelgängers gedrag.  Overdag vermaakten we ons met douchen, ontbijten, rond half 10 naar het super rustige strand, chillen onder een palmboom en regelmatig de zee in om af te koelen, dan pikten we nog ergens stoeltjes en gaan we heerlijk aan het water zitten in de wind en met een sluierwolkje voor de zon. Vervolgens een verse jugo scoren bij het enige tentje aan het strand en dan gebruik maken van het zwembad van het veel te dure hostel 'The Dreamer', 's avonds hapje eten en spelletjes spelen op de veranda in bikini, want afkoelen is niet aan de orde geweest. Na hier heerlijk 3 dagen vakantie gevierd te hebben, zijn we naar Santa Marta gegaan voor één nachtje, rondgeslenterd in een shoppingmall met airco, omdat het heel hard regende en onweerde. Deze keer mijn koopdrang niet onder controle kunnen houden, een superleuk jurkje gekocht, aangezien ik een andere net had weggegooid. Goede reden toch!?

We zijn vanuit hier naar Tayrona Parque gegaan. Vanaf de ingang zou het ongeveer 2 uur lopen zijn naar Cabo de San Juan (het mooiste deel van Tayrona), maar aangezien mijn conditie nog niet zoveel voorstelt en ik nog steeds af en toe verhoging had, besloten we om het eerste deel met een paard te doen. En nu weet ik het 100% zeker, ik ben en zal nooit een paardrijliefhebster worden, m.a.w ik ben een mietje op een paard. Een leuk recht weggetje vind ik prima, maar die modderige paden omlaag zijn niet voor mij weggelegd. Ik ben zo bang dat dat beest uitglijd en ik naar beneden donder of dat ie gaat steigeren en mij eraf slingert. Het hielp ook nog niet mee dat we een eikel van een gidsje hadden die mijn paard op zijn kont sloeg om aan te sporen en zijn paard was zo geschift dat ik steeds vanalles achter me hoorde waar ik niet echt relaxed van werd. Ook deden de paarden van Teun en mij wedstrijdje wie voorop kon lopen en schoven we steeds langs elkaar om elkaar in te halen. Na 45 hele lange minuten kwamen we aan bij Arrecife. We hadden bedacht om hier te gaan slapen, zodat de volgende dag een kortere wandeling terug zou zijn. Een tentje uitgekozen voor de nacht en doorgelopen naar Cabo de San Juan. Het was warm, maar de wandeling van een uur was prachtig! Het strand van Arrecife was al erg mooi, maar hier kun je niet echt de zee in om te zwemmen, te gevaarlijk. Bij het volgende strandje wel en dat was heerlijk! Lekker water en een prachtige omgeving, de mooiste waar we tot nu toe hebben gezwommen. Cabo was ook echt schitterend, mooi helder water, grote rotsblokken, hutje op een punt en super mooi weer! Hier zijn we gecrasht om even lekker te luieren en zwemmen. Nou ja lekker zwemmen, er waren 2 vissen die mijn benen maar al te interessant vonden. Ik snap echt niet dat mensen zeggen dat vissen je niet aanraken, ik weet het niet hoor, maar bij mij is dat wel anders! En waarom dat uitgerekend bij mij??? Maar al met al, toch genieten! We kregen van een jongen nog verse kokosnoot om te eten en drinken, dat maakt het tropische gevoel compleet. Eigenlijk zouden we met paarden teruggaan, maar eerlijk gezegd was ik helemaal klaar met die beesten en wandelde ik liever terug dan weer op zo'n paard te gaan. En een klein uurtje was wel te overzien.

Na natuurlijk een veel te warme nacht en weinig slaap (en nee niet door de romantiek) de volgende dag, na nog een uurtje strand, middels een mooie wandeling door de jungle en met uitzicht op zee teruggelopen. Het was behoorlijk zweten en vooral tijdens het klimmen, maar uiteindelijk gered! Onderweg nog best wat dieren gezien, veel salamanders, een capibara, duizendpoten, brulapen, grote vlinders en enorme torren en een megakrekel!

Ik had voor mijn verjaardag een luxe nacht gekregen op reis die ik mocht innen als ik er aan toe was, ik kon wel zeggen dat dat nu het geval was. Dus een suite in Casa de Leda geboekt, daar kwamen we stinkend en zwetend aan. Wow wat een luxe!!! 50 m2, jacuzzi, bankje met grote flatscreen, kingsize hemelbed vol met kussens en nog een tv, 2 wastafels, een fantastische douche met stralen van alle kanten en een balkonnetje! Wat een feestje!! Eerst dus heerlijk lang en uitgebreid gedoucht, alle standen geprobeerd en veel shampoo en douchegel gebruikt van het hotel, daarna heerlijk ingesmeerd met bodylotion, ons in badjassen gehesen en op het balkon een broodje op. Op het dakterras van het hotel geïnstalleerd met een boekje onder de sprinklerinstallatie voor verkoeling en een lekkere koude limonade erbij! Heerlijk gerelaxed en daarna mijn nieuwe jurkje aan, haren leuk gedaan, een beetje make-up op (heb niet meer dan oogpotlood en mascara) en de deur uit om lekker te gaan eten. Zelfs Teun deed zijn haar!!! Ik voelde me echt even helemaal vrouw en schoon, uniek moment dus! Na het eten de jacuzzi aan, tropische wijn en chocolaatjes erbij en genieten maar! Heerlijk samen een romantische film gekeken vanuit de jacuzzi. Toppunt van genieten!!! Nog even afgespoeld onder de douche, nieuwe laag bodylotion op en in bed gesprongen! Wat een ruimte, wat een schone lakens en wat een heerlijk matras! Ook goed geslapen dus! De volgende ochtend een ontbijt op het dakterras, fruit, pancakes, ei, sapje en koffie. Heerlijk! Om nog even van de kamer te kunnen genieten, besloten om nog een keer de jacuzzi aan te zetten, balkondeur open en boekje erbij. Tja, we moesten het er van nemen toch!? En nog een keer gedoucht, dus de score van 21 uur: 2x jacuzzi en 3x gedoucht! Gebruik gemaakt van het zusterhotel Casa Isabella om te zwemmen, we waren de enigen, dus was wel even lekker. Ik heb Teun verrast met nog een nachtje in het hotel, wel een goedkopere kamer, maar niet weer inpakken, hostel zoeken enz… enz. Ook in de nieuwe kamer nog misbruik gemaakt van de heerlijke douche! 's Avonds nog een hapje gegeten en vroeg terug om in bed nog een filmpje te kijken, No Strings Attached, leuk en romantisch!

Tijd om dit paradijsje te verlaten, van Santa Marta gevlogen naar Cali, door met de bus naar Popayan en dan hadden we nog 2 dagen om naar Quito te komen met de bus, maar dit liep even helemaal anders. In Cali hoorde we dat we richting het zuiden niet konden bussen, maar in principe de volgende dag wel weer. Maar bij de terminal van Popayan werd dit verhaal al iets anders, met een beetje geluk zou de weg de volgende dag heel vroeg open zijn, maar toen we bij het hostel kwamen en deze dicht was vanwege stakingen op de weg, werd het verhaal nog anders. Bij verder navraag bleken er wegblokkades te zijn die al 2 weken aan de gang waren en waren geëscaleerd, omdat de politie te hardhandig op hadden getreden. Daar zaten we dan, zaterdagavond, wetende dat we dinsdag in Quito moesten zijn en dat dus niet zou gaan lukken met de bus. Als een dolle op internet vluchten gaan zoeken, Travelnation (onze organisatie waar we de wereldtickets bij geboekt hebben) gemaild en gebeld, maar ja geen kantooruren, dus met geen mogelijkheid te bereiken. De vluchten waren schrikbarend duur, naar zuid Colombia ging niets en Quito zou 20 uur duren, via Bogota en Lima. Gelukkig kwam Teun op het idee om naar Guayaquil te kijken en dat zou een optie zijn, rechtstreeks in 1,5 uur voor €275,- p.p. We zouden de volgende ochtend afwachten of we bericht van Travelnation hadden en bij het busstation checken of er toch bussen reden. Deze reden dus niet en daarom op het busstation tickets geboekt voor de volgende dag naar Guayaquil.  We besloten om die dag in Popayan te blijven en de volgende dag naar Cali te gaan met de bus en dan 's avonds te vliegen. Nu hebben we nog kunnen genieten van een thermaal bad waar we naar toe zijn gegaan. Bikini en zwembroek uit de rugzak gehaald en de grote rugzakken achtergelaten bij het internetcafé en met de bus en motor naar Aquatibia gegaan. 3 uur in een warm bad gezeten en een keer van een glijbaan af. Dat was dus even iets anders dan de hele dag in de bus zitten.

Om het verhaal compleet te maken dat niet alles gaat zoals je verwacht, komt hier het vliegveldverhaal;  Met de bus naar Cali. We hebben ontdekt dat als ze zeggen op het busstation de bus gaat 'ahorita' (meteen), dat het dan nog zeker een kwartier duurt, als ze zeggen een 'ratito' (ogenblik) dan duurt het nog zeker een half uur, 'un medio hora' is een uur en als ze zeggen dat het een uur duurt, betekent dat 'zoek een andere bus, want dat gaat nog lang duren'. Om kwart voor 10 zouden we vliegen, om iets voor half 8 stonden we in de rij om in te checken. Dat ging allemaal al heel chaotisch en onlogisch. Mensen checkten in, kwamen van de zijkant later weer terug met een papiertje, het personeel liep door elkaar, m.a.w het schoot voor geen meter op. Om 5 over 8 waren wij aan de beurt. Na 10 minuten waren we voor een deel ingecheckt, maar ze moest het e-ticket nummer hebben van onze vlucht van Guayaquil naar Santiago. Die hadden we nog niet, omdat die vlucht pas die middag gewijzigd was en we nog niet ingecheckt hadden. We moesten naar de balie van Lan en daar achter dat nummer zien te komen en dan nog extra tax betalen of zoiets. Op naar Lan, daar ook weer een half uur moeten wachten totdat het gelukt was. Terug met het ticketnummer en toen moesten we nog naar de taxman. Het was ondertussen kwart voor 9! Het was allemaal heel onduidelijk wat we nou moesten betalen, maar Teun begreep 70.000 pesos p.p, dus daarvoor moesten we eerst pinnen. Gepind, naar de taxman en daar hoefden we niet te betalen. Vreemd! Weer naar dat vrouwtje en daar duurde het weer voordat ze de tickets had en toen liep iemand anders nog met onze papieren weg en toen ze terugkwam kregen we de tickets, maar ook 140.000 pesos!!! We snapten er helemaal niets van, hoefden dus niet te betalen, maar we kregen het geld. Maar nu hadden we echt veel te veel pesos over, dus snel naar een wisselkantoortje gegaan om het om te wisselen tegen dollars. Om kwart over 9 stonden we in de rij voor de paspoortcontrole (een half uur voor vertrek). Teun was nog wel op en neer gerend voor wat kleffe croissantjes. Er stond een lange rij, dus aan een vrouw van Avianca vroegen we nog of we tijd genoeg hadden. Kregen we toch op ons flikker dat we te laat waren!!! Helaas kan ik niet zo goed Spaans, anders had ik haar toch even de waarheid vertelt dat hun systeem het rukste systeem is wat er bestaat (op een vriendelijke manier dan). Ze moest met haar chef overleggen of we voorrang kregen, nou dat mocht. Snel paspoort controle, weer een sneer dat we te laat waren!! Toen bagagecontrole, ook met voorrang. Ondertussen persoonlijke begeleiding van die Avianca-vrouw. Moesten ze ook nog de tas persoonlijk controleren, kreeg ik zo'n slome vrouw die alles eruit trok en uiteindelijk de helft er terug in smeet en ik de rest maar zelf uit moest zoeken. Grrrrr…. En toen moesten we rennen!! Die vrouw mee op haar hakjes en 2 keer mensen die Guayaquil riepen en ons doorstuurden en zo stapten we om 5 over half 10 het vliegtuig in! Mooi op tijd toch?! Maar goed uiteindelijk geland en als eerste het vliegtuig uit en bijna als eerste onze bagage en door de douane. Om half 12 zaten we in de taxi. Zo hoort het toch?! Als laatste erin en als eerste eruit! Goede volgorde dacht ik zo. We zijn naar een hotel gegaan om nog even te slapen tot kwart over 7 en Teun heeft de vlucht naar Santiago nog ingecheckt.

Santiago de Chili was onze allerlaatste stop in Zuid-Amerika. Heel vreemd gevoel was dat, dan kijk je zo lang uit naar een reis, en dan begint deze in dit continent voor 4,5 maand en voordat je het weet is het al voorbij. In Santiago hebben we 3 dagen geshopt, park bezocht, met een treintje een berg op geweest, koffies gedronken en veel to-do dingen gedaan op internet.

Ons idee was eigenlijk om nog alle hoogtepunten, dieptepunten en feitjes met jullie te delen, maar ik heb zo'n vaag vermoeden dat dit verhaal al lang genoeg is.

Wij zijn in ieder geval helemaal klaar voor Nieuw-Zeeland, 6 weken lang onze eigen camper, geen hostels zoeken en geen vervoer regelen, klinkt als muziek in de oren!!!