Ecuador en Colombia; koffie, salsa, avontuur.... wat wil een mens nog meer???

En alweer een weekje of 2,5 verder, dus hoog tijd om jullie weer eens wat nieuws te gaan vertellen. Inmiddels zijn we in het koffiegebied in Colombia beland. Dus we hebben weer wat kilometers gemaakt vanaf de kust van Ecuador van het laatste verslag.

Op onze laatste dag hebben we in Salinas nog een Piet Plezier fiets gehuurd, waar we veel lol en bekijks in hadden. Het leek wel of de locals zoiets nog nooit gezien hadden. Weer echt gelachen dus. Ook op die dag zagen we trouwens nog walvissen, voor de 3e dag op een rij. Nu zagen we ze zelfs uit het water springen vanaf de kant, erg gaaf! Na Salinas zijn we doorgegaan naar de binnenlanden van Ecuador. We zijn in Riobamba beland, waar niet superveel te beleven was, dus besloten we om meteen met een mountainbike-tour de volgende dag door te gaan richting Banos. We hebben vanaf die dag behoorlijk wat avontuur meegemaakt. Als eerste klommen we een stuk op de Chimborazo, de hoogste berg van Ecuador. We kwamen tot 5000m, na afgezet te zijn op 4800, maar dat was hoog genoeg, het is echt heel vermoeiend op die hoogtes. Daarna mochten we met de mountainbike gaan afdalen, wat echt geweldig was. We waren met zijn tweetjes, dus konden lekker ons eigen plan trekken. Lekker avontuur en mooie uitzichten ineen! Aan het eind van de dag kwamen we aan in Banos, wat een redelijk klein stadje is, midden in de bergen. En daar hebben dus nog meer avontuur beleefd. Als eerste hebben we een buggy gehuurd en zijn door de vallei heen gecrost. Over bergweggetjes en door tunnels heen, en natuurlijk met gave uitzichten. Tussendoor zijn we 2 keer in een tarabita gestapt, wat een klein ijzeren karretje is over de ravijnen heen. Klamme handjes gegarandeerd dus, maar niet te missen en leuk om mee te maken. De dag erna gingen we ziplinen. Dat was ook een feest! We kregen 6 ziplines voorgeschoteld, de eerste was 150m oplopend tot de laatste van 550m lang! We hebben heel wat gekkigheid uitgehaald, zitten, ondersteboven, superman (kop naar voren) en samen met de gids. Zoals gezegd, echt een feestje. Na het ziplinen hebben we nog met zijn tweeën een heerlijke massage genomen. Midden in de nacht, toen we dachten weer eens een fijne nachtrust te krijgen, werd dat plan verstoord. In de kamer naast ons (dachten we) konden we alles meekrijgen (letterlijk alles meekrijgen, dus ook geluiden die je liever niet wil horen) van een stelletje dat net thuis kwam van stappen of zo. Toen ze maar door bleven ouwehoeren ben ik uiteindelijk maar m'n bed uitgestapt en de deur naast ons aangeklopt met de vraag of ze rustiger wilden zijn. De deur viel open, maar ik maakte onverwachts een meisje wakker dat lag te slapen. Bleek dat stel boven ons te liggen.. oeps! Maar goed, alsnog naar boven gegaan, en daarna was het gelukkig muisstil.

Na Banos zijn we naar Quilotoa afgereisd. Het is een heel klein bergdorpje dat bij een ontzettend mooie krater met water (zie foto's) ligt. We zijn in de krater afgedaald en dat was echt genieten. De weg naar boven iets minder, om de 50 meter was het wel even op adem komen. Bleek dat we weer eens best hoog zaten, rond de 3800 meter. Vanuit Quilotoa kan je trekkings doen naar andere bergdorpjes, maar die duren dan minimaal 6 uur en dat was met volledige bepakking voor ons geen optie. Lokaal vervoer was ook schaars, maar we wilden liefst wel de zogenaamde Quilotoa-loop (ronde) afmaken omdat die schijnbaar echt mooi is. We hebben 's ochtends besloten om met een iets te dure taxi naar het volgende dorpje te gaan, en hopelijk met een bus verder te kunnen. De taxi had het ook over een lechero (melktruck) die 's ochtends nog verder zou gaan. Wat bleek, we kwamen net op tijd aan om met de melkboer verder te kunnen voor 1 dollar p.p.. Laura kreeg spontaan een kind op schoot gepropt, en ik stond tussen de melkbussen en vrouwtjes die deze vulden in, terwijl een oud mannetje zich aan mijn backpack vasthield. Als je dan nog door een supermooi landschap heenrijd, is het plaatje compleet! Genieten op en top dus. In het volgende dorpje was nog niet heel veel te doen voor ons gevoel, en we mochten van de melkboer nog een heel stuk meerijden richting Quito, dus dat hebben we meteen gedaan. Na nog een uurtje achterin hebben we langs de snelweg bij een dorpje de bus gepakt naar Quito, dat is hier trouwens doodnormaal, om de 5 minuten komt er wel een langs. En wat waren we blij met een warme douche toen we in een hostelletje in Quito aankwamen! We hebben voor ons gevoel wel 5 kilo aan stof van de melktruck weggespoeld. Maar het was het allemaal waard.

Na een dagje in Quito rondgehangen te hebben, zijn we doorgegaan naar Otavalo voor de beroemde markt daar. We hadden nog niet superveel souvenirs, tja die moet je anders allemaal meeslepen. Maar daar hebben we nog wel wat leuke dingen op de kop getikt. Waaronder een weekendtas, een kerststal en een moeder en kind beeldje voor bij de andere beeldjes van Laura. Kwam ook mooi uit want dan konden we hopelijk alles opsturen naar Nederland. Meteen de volgende uitdaging; hoe kan je dat opsturen? Op internet viel echt geen drol te vinden, behalve hele dure prijzen van DHL, UPS en Fedex. We hadden ook van locals het advies gekregen om dit via het lokale postkantoor te doen. Wij gingen best zenuwachtig naar het kleine lokale postkantoortje. Daar zat een vriendelijk vrouwtje die zei dat het geen probleem was en na een half uur inpakken en formaliteiten op de computer en printer van het vrouwtje zag ons pakket er heel goed uit voor verzending, voorzien van 83 mooie postzegels van $1 aan de buitenkant. En het beste nieuws is, dat is gewoon in aangekomen!!!

Vanuit Otavalo zijn we de grens overgegaan naar Colombia. Een beetje vroeger dan verwacht, maar we wilden eigenlijk nog heel graag naar de Caribische kust in Colombia die schijnbaar heel mooi is. Typisch in de categorie 'nu we er toch zijn' wilden we dat niet missen. Bij de grensovergang in de buurt ligt Las Lajas, een van de mooiste kerken van Colombia. Die is midden in een ravijn gebouwd en ligt er dus prachtig bij. Het is ook een bedevaartsoord, op het wandelpad ernaartoe zijn honderden bedanktekens gemetseld. Daar hebben we een leuke tussenstop gehouden en zijn dezelfde dag nog iets verder gereisd naar Pasto als tussenstop verder richting noorden.

Na een belabberd hotelnachtje (slecht matras en rumoerig) zijn we doorgereisd naar Popayan. Daar hebben we vliegtickets geboekt naar de Caribische kust, en dus een kleine minivakantie ingelast! Met de bus gaan zou ongeveer even duur zijn uiteindelijk. Het hostelletje waar we zaten was heel rustig, we hadden er nog speciaal om gevraagd, en dat was het ook, zeiden ze... Om 10 uur, net toen we gingen slapen, opende een discotheek 2 deuren verderop zijn deuren met knoerharde Colombiaanse feestmuziek (bet gezellig als je er middenin staat met een biertje waarschijnlijk). We hebben tot 2 uur geen oog dichtgedaan. Soms heb je gewoon geen geluk met nachtrust.

De dag erna hebben we een mooie stadswandeling door Popayan gemaakt. We hebben Sucre en Arequipa al gezien, die allebei ook witte stad worden genoemd. Maar Popayan is waarschijnlijk nog mooier dan die vorige 2. Dus lekker genieten in het zonnetje. Tussendoor zijn we nog over een lokale markt gelopen die niet helemaal pluis aanvoelde, dus daar zijn we weer snel weggegaan. En met een flinke ijskoffie als lunch achter de kiezen zijn we die middag doorgereisd naar Cali.

In Cali hadden we een betere plek om te slapen uitgekozen, na een grote hostelkeuring (op ergonomegametropenische matrassen of zoiets zoals ze het hier noemen). Een nacht zijn we nog wat laat wakker gehouden door een dansgroep/tienerclub die in hetzelfde hostel zat. Maar na vriendelijk vragen hielden ze uiteindelijk stil. Cali was voor ons weer zo'n geval van weer een grote stad, waar we er al best veel van gezien hadden. We hebben dus lekker rustig aan gedaan. Een middag naar het park geweest, tussen de locals. Een dagje van het centrum naar een shopping mall gelopen en daarna door naar een parkje met souvenir winkeltjes. En overal wat koffie geprobeerd, ook niet onbelangrijk! We zijn nog wel een nachtje langer gebleven dan gepland, want het grootste salsafestival van Colombia was die dag nog in Cali te zien. We zijn aangehaakt bij de tienergroep om daarnaar te gaan kijken. Het festival zou om 15u beginnen, maar na een paar rijen verder en 3x gefouilleerd te zijn, zaten we pas om half 7 op een plekje in het stadion. Het was al duidelijk dat ze het niet zo nauw zien met tijden, maar dit is wel het geduld van Nederlanders op de proef stellen hoor! Het bleek een wedstrijd te zijn, zover we hebben begrepen. Er dansten eerst groepen met liveband en zanger en daarna acrobatische paren. Tussendoor een groep met kindjes en ouderen! Het was echt super leuk, wat een sfeertje! We hebben ons ogen uitgekeken, onvoorstelbaar hoe snel hun dansen en die kindjes ook al! Met de groep een taxi terug genomen en nog even naar het park gegaan en een biertje gedronken. Ja Laura ook! Een biertje met limoensmaak. Daar liepen we dan tussen 18-19 jarige het Spongeboblied te zingen en in het hostel werden we nog verplicht om met hun brood en rijst mee te eten om half 1. De behoorlijk toepasselijke uitspraak 'If 'you can't beat them, join them' schoot door mijn hoofd. Zo hadden we een onverwachte en leuke avond!

De volgende stop na Cali was Salento, midden in de koffie-zone van Colombia. Via een behoorlijk haperend busje zijn we daar aangekomen en daar zitten we nu alweer een paar dagen. We hebben, na weer een nachtje in een te rumoerig hostel, een superfijn kamertje gevonden in het stadje. Helaas is Laura nu al wel een paar dagen ziekjes, waardoor we het even rustig aan doen. Uitrusten was sowieso al wel het plan, maar dat is dan voor zover het gaat als je grieperig bent. Het blijft nu even bij uitslapen, even het stadje in, een koffietourtje. Daar is Salento trouwens allemaal een prima plek voor! En we komen nu ook toe aan skypen met vrienden en familie en wat research voor de rest van de reis.

Trouwens leuk om alle reacties te lezen van onze trouwe volgers en te horen dat iedereen meegeniet met ons! Blijf dat vooral doen. Dan rest ons niets anders dan jullie weer heel veel succes te wensen met werken en de normale dagelijkse sleur. We houden nog even vakantie!!!

Er staan weer een hoop nieuwe foto's en wat filmpjes van Ecuador en Colombia op! Enjoy!