Ecuador en de Galapagos; één groot dolfinarium, maar dan in het echt!

Ecuador!!! We zijn 33 maanden samen en dit is ons 10e land al wat we samen zien, best een aardige score toch?! Misschien handig als je dit verslag gaat lezen om even lekker te gaan zitten met een kopje koffie/ thee en een koekje, want het is onmogelijk om dit verslag kort te houden!

Wat is dit een prachtig land, de natuur is adembenemend mooi, we hebben al best wat busreizen in dit land erop zitten en bewust kiezen we ervoor om deze overdag te nemen, zodat we veel kunnen zien en volop ervan kunnen genieten.

In Peru hebben we dus nog heerlijk genoten van het prachtige weer en het strand en zwembad. Na het surfen hebben we nog 3 dagen moeten bijkomen van de spierpijn maar dit was geen straf om dat daar te moeten doen. We waren heerlijk opgeladen om door te reizen met nieuwe energie en zin! Het klinkt misschien heel raar voor diegene die denken dat we gewoon een beetje vakantie aan het vieren zijn, maar reizen is op sommige momenten best pittig. Waarom dan denken jullie? Nou omdat we vaak wisselen van hoogtes (variërend van zeeniveau tot 4000 meter), je lichaam moet zich telkens aanpassen, we zitten in de meest oncomfortabele bussen op nog oncomfotabelere wegen, we reizen soms 's nachts wat je nachtrust niet ten goede komt, we slapen niet bepaald in 4 sterren hotels, we hebben het 'druk' met huiswerk, uitzoeken waar we heen gaan, waar we gaan slapen, foto's op de computer zetten en uitzoeken, verslag typen en dagboek bijhouden. En toch vinden we het nog steeds hartstikke leuk en genieten we zoveel als we kunnen van alles wat we zien en van het samen zijn!

In Ecuador hebben we verschillende steden gezien, Machala, Zaruma, Vilcabamba en Cuenca. De 1ste 2 alleen maar een middag, leuk, maar niet de moeite waard om er langer te blijven. Vilcabamba daarentegen wel. We hadden een leuk hostel, met de hoop op wat betere nachten, want door een hoop herrie van straat en voor de verandering weer eens een festival hadden we de nachten ervoor voornamelijk het plafond gezien i.p.v de binnenkant van de oogleden. Helaas bleken de nachten in Vilcabamba niet veel beter, het stormde hier 's nachts en er lagen wat losse golfplaten op het dak, man wat een herrie! Maar goed, overdag wel ontzettend genoten van de prachtige omgeving wat deze stad te bieden heeft! We bedachten dat dit wel eens een mooie plek zou zijn om een opdracht van de bucketlist af te strepen, paardrijden! Duidelijk aangegeven dat we voor de 1ste keer op een paard gingen, dus een rustig paard wilden en een leuk ritje. We dachten dat 4 uur wel een acceptabele tijd zou zijn. Pfff… dat waren 4 pittige uurtjes. We kwamen aangelopen en werden meteen op een paard gezet, zonder enige uitleg. Eerst wat rustig stappen met dat paard, maar al snel zette de gids de draf in, poeh dat was echt doorbikkelen. Echt niet fijn als je dat niet gewend bent en je dus helemaal geen houding kan aannemen die ook maar een beetje fatsoenlijk aanvoelt. Het leek alsof we na een half uur al gesloopt waren, en we moesten er nog 3,5!! Toen zijn we een rivier overgestoken met de paarden, wat wel heel gaaf was, en gelukkig met gewone pas verder gegaan. Maar wel helemaal bergop over smalle paadjes. Het pad ging ook nog vaak net langs een steile helling, vanaf het paard gezien leek dat nog een grotere hoogte. En we zagen ook niet waar het paard de hoeven neerzette. Mijn paard slipte op een gegeven moment weg op een modderig stuk en viel daardoor op de voorste knieën. Dat was echt zielig om te zien en ik vond het steeds enger worden. We hebben wel echt heel veel gave uitzichten gezien, en dus ook echt genoten. Halverwege zijn we zelf afgedaald naar een watervalletje, en daar hebben we een hele verfrissende duik in genomen. Was freezing koud, maar gaf ook weer nieuwe energie. Maar het spannendste gedeelte moest nog komen: de afdaling!  Ik scheet niet 7 maar 8 kleuren stront, omdat we al een klein stukje gedaald hadden op de heenweg en mijn paard daar dus af en toe slipte. Na wat navraag bij de gids kregen we zowaar wat tips over hoe we moesten zitten om goed af te dalen. Teun die achter me steeds zei dat het goed ging en de gids voor me die zei dat er niets kon gebeuren stelde me enigszins gerust. Stukje bij beetje ging dat ook goed en hebben we het helemaal gered naar beneden. Maar na de rivier moest het allerzwaarste nog komen. De gids besloot weer wat drafjes in te zetten… Wij waren al best wat gesloopt en dat was uiteindelijk echt de druppel. Teun had al wat schuurplekken op zijn kont te pakken en de conclusie was dat hij geen cowboyballen had en bij mij zo'n beetje eenzelfde verhaal, een hele stevige sportbeha was geen overbodige luxe geweest en ik had geen knieën en rug meer over. Je had ons moeten zien lopen toen we dat paard afstapten, we liepen alsof er nog steeds een paard tussen onze benen zat! Ook hier hebben de spieren weer een paar dagen van bij moeten komen. De volgende dag wel een wandeling gemaakt van een paar uur om en te spierpijn eruit te lopen en van het mooie uitzicht te kunnen genieten.

Na Vilcabamba naar Cuenca gegaan om te couchsurfen bij 2 homo's, 1 ervan was een echte en dit heeft hilarische momenten opgeleverd. Hier nog lekker een paar uur bijgekomen in een thermaal bad en lekkere koffie gedronken bij eindelijk een echt leuk cafeetje!

Door naar Guayaquil, een onveilige stad werd ons gezegd, dus nog niet echt een plan wat we zouden doen. Of door richting Puerto Lopez om walvissen te spotten of kijken of er een last minute te vinden was naar de Galapagos. Eigenlijk bleek de stad best leuk, had in ieder geval een leuke boulevard. Na wat reisbureautjes te zijn binnengelopen en alle opties naast elkaar gezet te hebben besloten we om de volgende dag een ticket te gaan boeken naar de Galapagos! Opeens alles in een sneltreinvaart, we dachten namelijk dat we dit pas vanuit Quito gingen doen. Van echt hele goedkope cruise last minute prijzen was geen sprake (wij vinden namelijk 1700 dollar niet goedkoop)! Een andere optie was een pakket met eilandhoppen, maar ja wij kunnen prima zelf hoppen dachten we zo! Dus een ticket geboekt en zo zaten we opeens in het vliegtuig naar de Galapagos! We zijn al vaak op een plekken geland, maar dit was toch wel een heel uniek gevoel…. De Galapagos, wow!!! Het liefste wat we wilden was zo snel mogelijk met de bus en boot naar de stad om te kijken wat ons volgend plan zou zijn. Dat ging mooi even niet door, mijn backpack lag namelijk niet bij de bagage. Shit, dat komt niet handig uit! Paar keer gecheckt en gevraagd of het alles was, ja het was alles. Een man ging er ook nog even achteraan, maar ook die kwam met lege handen terug. We moesten maar even geduld hebben op het volgende vliegtuig, misschien zat ie daar wel bij. Gelukkig landen die al binnen een half uur en stonden we met onze vingers gekruist voor het raam te kijken of de rugzak ertussen lag… en ja hoor daar lag die dan, nog nooit zo blij geweest om mijn rugzak te zien! Toen kon het avontuur echt beginnen, nadat ook bleek dat in het centrum geen goede last minute tour voor ons ertussen zat besloten we dus om alles zelf te gaan doen. Zo hebben we in 5 dagen 2 eilanden bezocht, Santa Cruz en Isabela. Het was echt een hele bijzondere ervaring, iets waarover je niet uitgepraat kunt raken. Hoe vaak in je leven sta je bij een markt te kijken en staat er gewoon een zeeleeuw en een paar pelikanen naast je of loop je op de pier een ijsje te eten en zie je haaien, roggen en zeeleeuwen zwemmen? Zo zijn er wel 101 voorbeelden waarom de Galapagos zo ontzettend bijzonder zijn. Waarschijnlijk zeggen de foto's al heel veel. Maar toch kan ik het niet laten om nog even wat gave dingen te beschrijven. In Tortuga's Bay, het mooiste strand, ging Teun snorkelen, nou ja meer op een plek af waar wat gasten leip stonden te springen in het water. Even checken wat daar aan de hand was, wat bleek lagen daar gewoon 3 haaien op een paar meter afstand. Hoe bang ik ook ben voor vissen, dat moest ik toch ook zien. En ja hoor zo stond ook ik in het water naar de haaien te kijken. Zo zijn we op het eiland Isabela met de snorkeltour Los Tuneles meegegaan. De Galapagos heeft niet alleen prachtige dieren, maar ook super mooie natuur, dat bleek ook tijdens deze tocht. Maar goed, hier moesten we dus het water in om te snorkelen met kans op zien van haaien. Ik stond te bibberen van angst op de boot en terwijl Teun vanuit het water riep dat het prima zicht was en goed kwam, wist ik dat zo net nog niet. Gelukkig hielp de crew met in het water en na een paar tellen te hijgen door de snorkel kwam ik weer in de snorkelmood. Totdat Teun en ik als laatste door een smal gangetje zwommen en daar een flinke haai langs Teun zwom (die hij nog niet eens zag). Jezus, schrok me dood! Toen wilde de gids ook nog haaien in de grot laten zien, toch maar even gevraagd of ie me kon helpen. En zo ben ik de rest van de tour hand in hand met de gids door het water gegaan. Ik snap dat dat hilarisch moet klinken, maar geloof mij zo hilarisch vond ik dat niet op dat moment. Hij besloot namelijk om een stukje te lopen naar een haaienbaai en kon ik vanaf de rand een paar hele grote (1,5 tot 2 meter) haaien zien zwemmen en ik had geen keus, moest mee! Op een moment moesten Teun en ik even wachten en zwom de gids de grot in, waarvoor?! Nou om een haai de grot uit te jagen en recht op ons af te laten zwemmen!!!! Dat zijn geen grappen! Het werd pas echt leuk toen we bij zeeschildpadden kwamen. Niet van die kleintjes die we kennen uit de Filippijnen of Curaçao, maar ongeveer 1,5 meter grote schildpadden! Dat was echt zo gaaf en je kon er zo dichtbij komen. We zwommen er gewoon boven en naast. Er bleken ook echt wel voordelen te zitten aan met de gids zwemmen, want ik heb er veel gezien en zelfs 1 aangeraakt (sssst…. mag eigenlijk niet). Als klapper op de vuurpijl zag ik nog een paar roggen. Het was zo ontzettend gaaf en we raakten er niet over uitgepraat toen we weer terug op de boot waren. Op het land hebben we nog de bekende Blue foot boobies met jonkies gezien, de vogels met blauwe voeten. Wat een tour!!

Op het land nog een stuk gemountainbiked langs de zee met diverse uitzichtpunten en wegblokkades, zoals zeeleeuwen op een brug en 37 leguanen op elkaar op een pad! Het was echt een geweldige ervaring om zo dichtbij de dieren te kunnen komen, zonder dat ze heel snel vluchten. Met pijn in ons hart moesten we het eiland weer verlaten, hier kun je dagen doorbrengen zonder je te vervelen!

Om nog niet helemaal af te hoeven kicken van de dieren zijn we direct doorgegaan naar de kust om walvissen te spotten. Ja het kan nooit genoeg zijn toch?! Om in 1 keer door te gaan naar Puerto Lopez was een beetje teveel van het goede die dag, dus zijn naar Salinas gegaan. De volgende morgen bleek ook dat je daar walvissen kan spotten en dus zijn we gister meteen op een tour meegegaan. Vanmorgen nog maar een keer, omdat ik alles door het fototoestel had gezien! Gister waren het er best veel, maar van een afstandje. Toch zie je dan al wel hoe groot die beesten zijn, ongelooflijk! Maar vandaag waren moeder en een baby van 5-6 dagen oud voor onze boot aan het zwemmen. Deze kwamen heel regelmatig boven, wow dat was echt cool!

Tot nu toe bevalt Ecuador ons dus erg goed en het zou bijna saai worden, maar we genieten nog steeds volop!

We willen wel iedereen bedanken die de Galapagos mede mogelijk hebben gemaakt door ons te sponseren tijdens ons feest! Zonder deze bijdrage had het er echt niet in gezeten, dus iedereen super bedankt!!!