Laatste stop Bolivia en Peru; met het wereldwonder Machu Picchu

Iedereen verwacht nu natuurlijk een heel spannend verhaal over kotsen en schijten, er zijn 2 versies, de lange en de korte. Misschien het beste om de korte te beschrijven en voor meer info mag je altijd mailen ;)! Laten we eerst even de spanning opbouwen tot dat punt...

Onze laatste stop in Bolivia was Copacabana aan Lake Titicaca, het grootste meer dat op een hoogte van 4000 meter ligt. Vanuit hier kon je naar Isla del Sol, helaas maakte de naam 'het zonne eiland' deze niet helemaal waar. We vertrokken in een flinke regenbui (1 van de eerste van de reis) op een boot naar het eiland. Verkleumd en wel kwamen we aan, tja en dan sta je in de regen op een pier onder aan een voet van een eiland wat een berg is en zonder een hostel geboekt te hebben. Dit keer zijn we wel met de eerste en beste mee gegaan die naar een goed uitziend, niet te hoog gelegen hostel wees en die mijn backpack droeg! Er zijn geen auto's op het eiland, maar ezels die alles dragen, maar die dus ook overal schijten. Zo liepen wij in een rivier van ezelstront omhoog. Ons kamertje had een fantastisch uitzicht over het meer, waar we de tweede nacht erg veel van hebben gezien. Het eiland is fantastisch mooi, om wat te kunnen zien moet je wel flink klimmen en dat blijft geen feestje op die hoogte. De dagen dat wij er waren was er een festival gaande, ter ere aan San Antiono, de naamgeving van Teun of zoiets. Dit was erg bijzonder om te zien, iedereen in traditionele kleding en muziekbandjes en er werd gedanst! We hebben een flinke wandeling van noord tot zuid gemaakt, helaas soms in de regen, maar met prachtige uitzichten en gelukkig aan het eind toch nog een zonnetje. Het was een pittige klim af en toe, maar zeer de moeite waard. Besloten om nog even een bananenshake te drinken en in de buurt van het hostel wat te eten. Slechtste beslissingen tot  nu toe. De shake was niet super lekker en bij het hostel was het uitgestorven, iedereen was bij het festival, geen eigenaar, geen restaurantje open. We waren helemaal alleen! Teun die altijd MOET eten is nog omhoog geklommen en kwam terug met een blik perziken en crackers. En toen ging het mis, ik had niet echt eetlust en had het gevoel dat ik wel een zakje in de buurt moest houden… de samenvatting; ik heb alle mogelijke zakjes die we konden vinden van binnen gezien en de perziken die Teun ophad deponeerde hij mooi over de railing (sorry de zakjes waren op). Hij voelde zich daarna opgelucht op wat borrels na, maar heeft een nachttaak gehad om al mijn zakjes buiten de deur te zetten. Hij heeft nog nooit zo vaak in 1 nacht gezegd 'Oh schatje toch'.

De volgende morgen wankel de berg afgeglibberd en terug naar Copacabana gegaan, de ellendigste bootrit van mijn leven! Teun is op zoek gegaan naar een fijn hostel om bij te komen en dat had ie gevonden, eentje met een eigen tuintje! Hier zijn we ongeveer 1,5 dag bijna niet uit gekomen. De dag erna nog een kort tripje naar de drijvende eilanden gedaan, goed dat viel een beetje tegen. Erg opgezet, maar we waren er even uit. Nog naar de zegeningen van auto's gaan kijken voor de kerk. Erg leuk om te zien, een priester die auto's zegent en mensen die allemaal bloemen op de auto leggen en inzegen door er een hoop alcohol overheen te gieten. Leuke tradities zijn dit. Verder gewoon lekker genoten van de zon op het terras en van een prachtige zonsondergang op een laatste avond in Boliva. Als ons visum niet af was gelopen waren we langer gebleven, we moesten dus door naar Peru.

Bus in, stempel halen en dan sta je in Peru. Eens kijken wat dit land ons gaat brengen. In Puno nog een stop gemaakt, dit ligt ook nog aan het Lake Titicaca. Het stadje stelt niet veel voor, buiten een leuke winkelstraat met gezellige restaurantjes. We hadden ingecheckt in een hostel, maar toen we het dorp inliepen hadden we er allebei een niet al te best gevoel over, en toen we ook nog eens iets beters tegen kwamen, zijn we met een smoes dat we vrienden in Lima op konden zoeken, gevlucht! Het leuke is wel dat de taxi's hier een soort van tuktuk's zijn en duwfietsen. 1 Ritje in de duwfiets was meer dan genoeg, wat had ik een medelijden met die man die ons 2 omhoog moest fietsen, we hebben hem maar eerder laten stoppen om de rest zelf te lopen, kon het niet over mijn hart verkrijgen om zo'n oud mannetje te laten zweten voor ons! Nog een tour gemaakt naar de drijvende eilanden aan deze kant, deze zouden beter moeten zijn. Goede keus! Dit was inderdaad een stuk leuker dan aan de Boliviaanse kant. Heel bijzonder om te zien dat mensen echt op drijvend riet leven.

Vanuit Puno door naar Cusco. Een ontzettend mooie stad met een heel gezellig plein met oude gebouwen en kerken eromheen. Weer even het gevoel in Europa te zijn. In Juni is het de bijna de hele maand feest met als hoogtepunt Inti Raymi. We hebben optochten gezien, een concert en prachtig vuurwerk! Het grote nadeel is dat je hier voor kerken op tempels een fikse entree moet betalen, officieel moet je een pas kopen. Wij bedachten dat we dat anders moesten doen. Met een taxi naar een tempel en dan daar maar eens kijken. Teun dacht wel even een dealtje te kunnen sluiten bij de kassa. Totdat we een weggetje omhoog zagen, eerst daar maar eens kijken. En zo stonden we opeens in de tempel! Super mooie uitzichten over de stad en over de plaza waar het festival weer volop bezig was. Ook nog even naar Christus Blanco geklommen, staat in de top van de hoogste christusbeelden. Ik heb het moeilijk hier om mijn koopdrang onder controle te houden, er is zoveel leuks en met allemaal felle kleurtjes. Ik zoek redenen om het te kopen, maar krijg ze niet gevonden en als ik ze wel gevonden denk te hebben, dat weet Teun het wel weer zo te brengen dat het niet nodig is. Tja dat krijg je als je maar een backpack per persoon mee hebt en je niet al je geld zomaar kan verbrassen. Het geluk is wel dat ik mijn kleren in de uitverkoop had gekocht toen ik nog 10 kilo zwaarder woog en toen de weegschaal hier op straat (waar je 5 cent voor moet betalen om op te staan) aangaf dat het reizen me goed doet (in goede zin) wel besloten om een jas en een broek 2 maten kleiner te kopen! Cusco is de uitvalsbasis voor de Machu Picchu, hier hebben we al 2 weken geleden tickets voor moeten boeken en de eerste dag in Cusco een treinticket, deze is gewoon duurder dan de entree van de Machu Picchu zelf! We hebben geen trail gelopen, omdat deze erg duur zijn en je ook al lang van te voren vast moet leggen, daarom wel besloten om de Huayna Picchu te beklimmen. Voordat we de trein hadden, hadden we een extra dag in Ollantaytambo ingelast. Een superleuk dorpje tussen bergen en ruïnes. Ook hier 2 keer geprobeerd gratis binnen te komen, maar ja het kan niet altijd feest zijn… Maar een gratis berg opgeklommen met uitzicht over de ruïnes. Ook erg mooi, als het zelfs niet mooier was! Wat ook een vermelding waard is dat ik hier op het terras mijn eerste cocktail van de reis op heb! Op en top genieten!

En dan de Machu Picchu, wat een enorm gave ervaring om daar geweest te zijn! Om half 6 ging de wekker, na een nacht met een verhuizing van kamer, omdat er erg harde Japanse pingelmuziek onder onze kamer werd gespeeld. Niet echt uitgerust dus om om 7 uur een berg op te klimmen. Misschien ken je de foto's van de Machu Picchu wel, met die enorme berg op de achtergrond… nou op die berg zijn we geweest. En dan ook echt op de top, daar liggen een paar rotsen. Was een flinke uitdaging voor Teun die het niet heel erg heeft op hoogtes! Maar het was zo de moeite waard, het was even klimmen, maar dan heb je ook wat! Aan de voet van de berg heb je dus de Machu Picchu en hier hebben we nog wat uurtjes rond gelopen. Zo bijzonder en zo mooi! En dan zijn er nog die lama's en alpaca's die er rondlopen die het plaatje compleet maken. Aan het eind van de dag met de trein terug richting Cusco, helemaal uitgeput, maar een ervaring rijker!