Noord-Argentinië; goed, beter, best en beestjes

Gelukkig hebben de meeste van jullie gezegd dat de reisverslagen niet korter hoeven, want ik denk ook echt dat dat een onmogelijke zaak is.

Ondertussen een maand onderweg, nog maar 11 te gaan. Hopelijk gaan die maanden iets minder snel, want anders zijn we voor ons gevoel zo weer terug. Van de andere kant als ze zo blijven gaan als nu dan teken ik ervoor! Ten eerste even een tip voor mensen die een vakantie willen met een prachtige en adembenemende natuur, ga naar het Noorden van Argentinië. Wow wat hebben wij fantastische dagen hier gehad!

Goed terug naar Tigre waar we waren gebleven. Hier hadden we een couch die op een eilandje woonden in het gebied. Het huis kon je alleen per boot bereiken, dus wij met de boot-bus naar hun stoffige huis. We hadden gelezen dat ze wel wat hulp verwachten in ruil voor de couch, dus die hebben we dezelfde dag maar meteen aangeboden, omdat we toch even niks te doen hadden. Mooi werk, een tuin aanharken in Argentinië op een doorsnee maandagmiddag tussen de hondenstront door, terwijl je lek geprikt wordt door muggen. Het waterpeil kan behoorlijk stijgen in de delta, zo stond het water de volgende dag ruim 1 meter hoger dan de dag ervoor, dit betekende dat de tuin onder water stond, waardoor alle bladeren die we hadden opgeharkt door de tuin dreven, voor jan lul geharkt dus!

We hebben Chris een Colombiaan en Tina een Francaise daar ontmoet. Daar hebben we een gezellige avond mee gehad, hij is salsa leraar en deze kans moest ik natuurlijk met 2 handen aangrijpen, eindelijk Teun zijn 1ste salsales! Hilarisch!!!

Het is laagseizoen en zo laag zelfs dat bijna alles gesloten is en alleen in de weekenden open gaat. We wilden graag naar het pretpark, maar ook deze is alleen dan open. Dus we hebben maar een relaxte en mooie wandeling in Tigre gemaakt en 's middags een boottocht gemaakt met maar ongeveer 15 mensen op de boot! Het was zeker de moeite waard, langs de delta staan ontzettend veel huizen, de ene nog mooier dan de ander. Ze hebben allemaal een aanlegsteiger en die loopt dan naar hun (vaak verhoogde) huizen. Deze mensen kunnen alleen maar met de boot bij hun huis komen, zo apart om te zien! Daarna nogmaals uit proberen te zoeken of er weer bussen reden. Deze staakten namelijk al 5 dagen en Tigre was nou niet zo bijzonder dat we er dagen wilde blijven, we wilden graag door naar Salta. En ja hoor na wat navragen konden we weer een ticket boeken voor de volgende dag. Een paar keer gevraagd of deze suite was, dus stoelen van 180 graden. Dat was zo…. Mijn gevoel was niet helemaal goed, maar toch maar de tickets geboekt.

De dag ervoor werd tijdens het avondeten beveelt dat wij de volgende avond zouden koken. Iets typisch Nederlands… De manier waarop dit gezegd werd was op zijn zachts gezegd niet echt vriendelijk en al helemaal niet vrijblijvend. Daar stonden we dan in de supermarkt, iets typisch Nederlands koken in Argentinië?! Uiteindelijk aardappelpuree gevonden met erwtjes en een soort van schnitzels. En om half 9 werd er op onze deur geklopt dat we moesten gaan koken! Hallo, we hebben vakantie!!

Voordat we de bus konden pakken naar Salta hebben we nog heerlijk gepicknickt met droge witte boterhammen met een dikke laag Dulce en erbovenop banaantjes. Lekker! Zo gezellig, op zo'n moment beseffen we echt heel goed hoe gelukkig we zijn, gelukkig dat we deze kans hebben gekregen en vooral met elkaar!

De bus gepakt naar de terminal van de longdistance bussen. Het was super druk in de bus, dus we konden helemaal niet naar buiten kijken en in de gaten houden waar het was. Na ruim een uur en een kwartier dacht ik dat het niet helemaal goed was (zou ongeveer 1 uur duren), Teun heeft het even nagevraagd en wat bleek… we waren er al voorbij. Dus de bus uit, wachten aan de overkant op een andere en die heeft ons keurig afgezet waar we moesten zijn. Toch wilden we nog even navragen bij de busorganisatie of er nog andere bussen gingen met total cama of dat we het ticket konden retourneren. Beide geen succes! Totdat Teun opeens besefte dat ie het niet helemaal begrepen had en het nog eens ging vragen. Goed nieuws, we konden een bus nemen naar Tucuman met total cama, dan moesten we daar overstappen naar Salta, maar is dan hooguit 3-4 uur. Hier hoefden we niet zolang over na te denken en we kregen zelfs nog 244 pesos terug! Dus zo gaan we het ene moment naar Salta en het andere moment zitten we in de bus naar Tucuman. Dat is het leuke van reizen, dat het zo kan lopen.

Dit bleek achteraf echt één van de beste beslissingen die we hadden kunnen nemen. We hebben wat rondgestruind door de stad, een lunch lekker in het park opgegeten en nog even van de zon kunnen genieten. We kregen nog een gratis ijsje van een hele vrolijke verkoper, die zei dat we toch echt zijn ijs moesten proberen! Was een pimpelpaars chemisch ijsje! Daarna hebben we een huurauto gereserveerd met het plan om de volgende dag richting Cafayate te gaan rijden. 's Avonds kregen we via het hostel nog een aanbieding bij Hertz die gunstiger uitviel, dus hebben we die aangenomen (en de eerste reservering gelaten voor wat het was, ze hadden alleen onze naam, dus...). In het hostel kwamen we in contact met Emma, een relaxte Australische meid en we hebben haar mee uitgenodigd voor de trip met de huurauto. Uiteindelijk hebben we een week samen met haar gereisd! De jongen van het hostel vroeg of we mee wilden eten, kwam goed uit omdat we geen puf meer hadden om erop uit te gaan. Alleen zouden we dan pas rond 10u eten. Dat werd uiteindelijk 11u, maar het was wel een goede Argentijnse BBQ op het dak onder de sterrenhemel.

Vanuit Tucuman zouden we met de auto naar Cafayate rijden. 's Ochtends leverde dit nog een stressmoment voor Teun op. Teun; Ik zou de backpacks gaan ophalen die we gestald hadden en Laura en Emma konden tegelijkertijd inkopen doen. Ik heb illegaal geparkeerd en de backpacks opgepikt. Maar ik kon daarna niet meer parkeren (geen geld en terugrijden mocht niet). Dus heb ik zo snel mogelijk door het superdrukke Tucuman weer een ronde gereden, met de hoop dat de dames niet al 10 minuten zich af stonden te vragen waar ik was. Ik kwam nog in de file terecht en alles is een richtingsverkeer hier dus was geen doorkomen aan… Ik kwam weer terug bij de super en bleek dat ze nog gewoon in de kassarij stonden, dus niks aan het handje haha!

De rit was prachtig! Bij iedere vallei kreeg je een heel nieuw uitzicht en andere omgeving. Een en al bergweggetjes met mooie uitzichten. Mijn eerste rally in de bergen is een feit! Nadeel van de bergen is dat je veel langer over afstanden doet dan gepland, dus op een gegeven moment kwamen we bij de ruïnes van Quilmes, rond een uur of half 4, en bleek dat we Cafayate niet meer gingen halen. Om half 8 wordt het alweer donker namelijk en sommige bergweggetjes kan je dan echt niet meer veilig nemen. We hebben de ruïnes bekeken en toen we in de auto stapten liepen er plots een paar lama's voorbij. Hoe cool is dat?! Overal zie je wel weer iets nieuws, paarden en koeien die gewoon los op de weg lopen, uitzichten, cactussen die meters hoog (zeker 8 meter) zijn. We hebben koffie gedronken in een tentje met 2 stukken superzoete taart erbij. Ze hadden hier zelfs een midgetgolfbaan, helaas geen tijd voor, anders was het toch echt de onze geweest (Hinke en Benny we hebben aan jullie gedacht, hoe staat het met jullie scores?). Er stonden hier van allerlei blikjes op een rij, waartussen een blikje van Breda bier en 3ses sinasappelsap met spaanse vertaling. Zo hebben we ook een Nederlandse brandweerauto gezien. Dat zijn echt leuke dingen! Op de radio kwam ook nog 'kuikentje' voorbij in het spaans, supergrappig is hier misschien nog een grotere hit. In de winkelstraat verkopen ze dansende kuikens en een dvd met de 'songtekst'. Overigens verkopen ze ook kleine puppies en kittens in de winkelstraten en in winkels kleine kuikentjes.

Even een chilldagje tussendoor. We zijn met de bus naar San Javier gegaan om naar de waterval te gaan kijken. Na 1,5 uur in de bus zijn we daar gedropt en hadden we 3 kwartier om dezelfde bus weer terug te pakken aangezien er maar 2 bussen per dag gaan. Dus even snel op en neer naar de watervallen, was uiteindelijk ook een prima tijd omdat de watervallen niet heel spectaculair waren. Was niet meer dan een straal water naar beneden. Tja we zijn de Iguazu falls nu gewend, dus daar kan niets meer aan tippen. Maar wel lekker rustig en een mooie wandeling. Daarna zijn we uitgestapt bij het Christusbeeld van Tucuman. En die is ook behoorlijk groot, heel mooi gelegen bovenop een berg, hier een beetje gelezen en gerelaxed. Er kwam ook nog een stel vlak bij ons liggen en die gingen in het gras de tango dansen. Dat was echt mooi om te zien.

Door naar Salta, een leuk, gezellig stadje. Hier hebben we nog een berg met 1000 treden beklommen. We konden ook met de kabelbaan, maar bikkels als we zijn pakten we de trap (soms herken ik mezelf niet haha). Toen we terugkwamen van de berg besloten we om even een salade te eten en omdat we zoveel calorieën waren verloren deze te compenseren met 1 kilo ijs!!! Geen grapje, voor 30 pesos (4,5 euro) kon je 3 smaken kiezen en hier vulden ze een hele emmer mee. Ongelooflijk maar waar, die emmer is opgegaan!!! Dat lukt wel met 2 ijseters in het midden (Teun en Emma). Er zijn altijd van die dingen die je zo verbazen en wat zo leuk is van reizen, zo zagen we een oud meneertje die suikerspinnen maakte. Natuurlijk niet met zo'n luxe apparaat zoals wij kennen, maar met een oud verroest machine die hij zelf moest laten draaien door op een pedaal te trappen. Hoe leuk! We hebben nog een kerk bezocht, super mooi! Heel groot en prachtig versieringen. Er begon net een mis, dus het was erg druk. Het unieke was dat er een hele rij bij een priester stond om te biechten. 1 zat er gewoon met een stoel aan de zijkant van de kerk, maar de andere zat echt in zo'n biechthok. Nog nooit ergens gezien, maar hier in Argentinië is het dus nog gebruikelijk.

We waren 2 ½ jaar samen! Dat vieren in Argentinië betekent uit eten met een goede steak. Wow en dat hebben we geweten. We bestelden een biefstuk met 3 sausjes en een steak van de grill (parilla) en i.p.v. 1 biefstuk met 3 sausjes, kregen we 3 biefstukken met saus! Het was heerlijk!! En dat met brood en drinken voor €23,-, geen geld.

We hoopten dat we in het hostel nog 1 of 2 slachtoffers konden vinden die mee wilden met de auto, dan zouden we de kosten van de huur kunnen delen, maar het was heel rustig, dus we hadden er een hard hoofd in. Op dat moment kwam er net een stelletje aanlopen en we grapten nog dat we die wel zouden strikken. Toevallig kwamen ze bij ons zitten en nog geen 5 minuten later hadden we zo ongeveer geregeld dat we met z'n vijven een 2 daagse autotrip zouden gaan doen. Ze moesten er nog even over nadenken, maar na een nachtje slapen was het rond! Een Duits stel, Jakob en Jana.

Met de huurauto hebben we 2 fantastische dagen gehad en 1 verschrikkelijke nacht. De dagen; Het was zo fantastisch, we hebben uitzichten gezien zoals we ze nog nooit gezien hebben. Het bijzondere was dat het uitzicht elk uur veranderde. In het begin door de bergen, waar we 2 gaucho's op paard zagen, leuke brug en continue een droogstaande rivier. Toen een soort van maanlandschap en veel rotsen. Het is niet te beschrijven, zelfs foto's geven niet weer hoe wij het met blote oog zien. Heel regelmatig gestopt om foto's te maken en om te plassen. Cachi bereikt, leuk klein dorpje. In het parkje onze meegebrachte lunch op in de zon. Echt genieten! Doorgereden naar Cafayate, we zouden daar begin van de avond aankomen. Op dit stuk kon je maximaal 40 km/u. Het is namelijk een grote grind- en hobbelweg van 160 km lang. Maar ook dit stuk was geweldig mooi! Na elke bocht vielen we weer van de ene verbazing in de andere. Een heleboel papegaaien gezien, hoge rotsen en verschillende kleuren bergen. Om half 11 's ochtends wijn geproefd bij een bodega en naar een geitenkaas fabriekje geweest. De route terug zou ongeveer 3 tot 4 uur zijn, maar we hadden niet meer verwacht dat de route ook hier weer zo indrukwekkend zou zijn. We zijn zo vaak gestopt om foto's te maken, om op rotsen te klimmen en te genieten. Wat een rit! Beide zijn we tot de conclusie gekomen dat dit 1 van de mooiste autotochten is geweest die we mee hebben gemaakt in ons leven, onbeschrijfelijk! Één van de laatste stops was bij een amphitheater van rotsen. Hier stond een man panfluit en gitaar te spelen, dat was zo gigantisch indrukwekkend.

De nacht; Een hostel met z'n vijven zoeken is iets lastiger, je moet het eens worden. Ik had niet zo'n goed gevoel bij dit hostel, maar de rest wel, dus dan pas je je aan. Rond 22 uur lagen Jakob en Jana al te slapen, Emma kort daarna. Wij waren nog even bezig op de laptop. Toen moest ik er toch echt aan geloven om me in dat bed te installeren. Deken over het matras gelaten en we waren blij dat we de lakenzakken hadden meegenomen. Eigenlijk had ik liever in 2 bedden naast elkaar geslapen, maar daar lagen de andere, dus weer sliepen we niet echt samen. Bah, helemaal niet leuk! We lagen er goed en wel 15 minuten in toen Emma opeens snel opstond en naar de wc ging, ik dacht die is ziek. Maar nee, ze kwam snel terug en zei; 'I've been bitten in my face!'. Haar hele nek en ooglid was rood en zaten iets van 8 bulten. Ze wist niet wat het was, kon geen mug zijn, ze had ook in eerste instantie niet het idee dat het bedbugs waren, maar wat het wel was wisten we niet. Maakte niet uit, want hier konden we echt niet meer slapen. Emma wilde in de auto gaan liggen, leek me geen goed plan. Dan maar een ander hostel zoeken. Ondertussen werd Jakob wakker van ons gerommel en we vertelden hem wat er was gebeurd en meteen ontdekte hij op zijn armen en in gezicht ook allemaal beten. Toen was het helemaal duidelijk, in no time onze tassen gepakt en een briefje achter gelaten. En zo zaten we om half 12 in de auto op zoek naar een ander hostel. Eerst naar een apotheek om anti-histaminica te halen voor hun en naar een ander hostel, geen goed gevoel bij. Door naar iets wat ik op tripadvisor had gezien. Dat was helemaal een grap. Een afslag met een zandpad met allemaal flinke keien, we zagen geen hand voor ogen en het was zo creepy, dat toen we het niet snel genoeg vonden, besloten om weer terug te gaan. 's Middags waren we al ergens geweest waarbij we niet met z'n allen konden slapen. Toch maar weer daarheen, na een hoop onderhandelen hadden we uiteindelijk een kamer met een 2 persoonsbed en 1 stapelbed. Jakob en Jana gingen in 1 bed. Zo sliepen we opeens samen. Oké dat was super fijn, maar ik kon de slaap niet vatten. Had overal jeuk en werd gek van de gedachten van bedbugs of ander klein gemeen ongedierte. Ik had super jeuk op mijn achterhoofd en armen en benen, maar zag niet echt iets. Bloedirritant dus! We zijn weer met frisse moed op pad gegaan en hebben kostelijk kunnen lachen om onze nachtelijke ervaring. Wat ik in de ochtend niet zag qua bultjes ofzo, was in de middag maar al te duidelijk. Mijn benen zaten helemaal vol uitslag, jeuken als een gek. Maar met een anti-histaminica pilletje was het de volgende dag al beter!

De laatste stop in Argentinië was Tilcara, hier wilden we nog graag de Seven colored mountains zien. We hadden een beetje verwacht dat dit tegen zou vallen na wat we gezien hadden, maar toen we met de lokale bus aankwamen en het dorpje wat verder inliepen zijn we een pad omhoog gelopen en wat bleek, het was prachtig! Eerst een berg opgeklommen, vandaar was het uitzicht al super, maar we wilden toch nog verder kijken op een pad tussen de bergen door, even na dat ene bochtje… En daar bleken de echt 7 kleuren zich pas te bevinden, dus we hebben een supermooie wandeling gemaakt! Tilcara was een leuk, klein stoffig dorpje waar we gewoon lekker rustig aan gedaan hebben. 's avonds gegeten hebben in ene restaurant waar ze live muziek hadden. Jezus dat hebben we geweten, wat een pokkenherrie. Die man was zo dik dat ie alleen maar kon zuchten in zijn saxofoon en panfluit. Ook het eten was niet zo best en als klap op de vuurpijl stond op de rekening dat we het bestek moesten betalen. Achteraf blijkt dat normaal te zijn hier…

Het volgende verslag is vanuit Bolivia!! Weer een nieuw land en nieuwe belevenissen. Foto's volgen, maar is onmogelijk met deze internetsnelheden hier!